sorellavasoula

Το μόνο που θα ήθελα τώρα, είναι να βρισκόμουν σε μια παραλία, ολομόναχη,να μη με ενοχλεί κανένας. Μόνη παρέα η Σελήνη, όπως πάντα και μια φωτιά να ζεσταίνει τα δάκρυά μου. Να βουτήξω τα βήματά μου στην αγκαλιά της αμμουδιάς,να αγγίξω με τ' ακροδάχτυλα, την γαλήνια, πλανεύτρα θάλασσα. Να χαθώ στην έλξη των φεγγαραχτίδων που ξαπλώνουν στην αρμύρα. Να μυρίσω το τρυφερό χάδι του αγέρα που με τυλίγει σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Να κάψω όλες μου τις πίκρες, όλα τ' ανείπωτα στις φλόγες, ακούγοντας τον σαγηνευτικό ήχο της στάχτης. Να πλαγιάσω δίπλα στη θαλπωρή της φωτιάς, να παγώσω το βλέμμα μου στη δύναμή της, να αφήσω τα δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό μου, να γίνουν ταξιδευτές στους σιωπηλούς ουρανούς, να μοιράσουν τα μυστικά μου στα μακρινά αστέρια. Να ζητήσω από την αγαπημένη μου Σελήνη να μου πλέξει μια ζεστή, απαλή κουβερτούλα με τις φεγγαραχτίδες της και να με σκεπάσει, να μην κρυώνει η ψυχούλα μου! Να αρχίσω να σιγοτραγουδώ το αγαπημένο μου νανούρισμα, να κρατήσω λίγη συντροφιά στα ψαράκια που έβγαλαν τα μουτράκια τους έξω από το νερό και με χαζεύουν. Να τα νανουρίζω, μέχρι τα λέπια τους να γίνουν βαριά και να βυθιστούν στην αγκαλιά των κοραλλιών. Να αποκοιμηθώ τυλιγμένη από όλη αυτή τη γαλήνη και να μην ξυπνήσω ποτέ.
          
          https://www.wattpad.com/1501488688-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%B7-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1

Μια φυλακή. Μια φυλακή από αυτές που φτιάχνουν οι άνθρωποι για πολλά ζώα. Μπορεί να είναι ένα υπόγειο, ένα μπαλκόνι, μια ταράτσα, μια αυλή. Ένα λουρί περιορίζει την ελευθερία τους σε λίγα τετραγωνικά.
          
          https://www.wattpad.com/416210036-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE

Θα σου πλέξω την ψυχή μου φυλαχτό...
          
          https://www.wattpad.com/404957784-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CF%89-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%8C

Όλο το νησί έχει βυθιστεί στην απελπισία. Πρέπει να βρεθεί μια λύση, μα κανένας δεν βρίσκει χώρο για σκέψεις. Εκείνη, ανοίγει το συρτάρι και παίρνει τον φάκελο. Κλείνει βιαστικά την πόρτα πίσω της και παίρνει το πλακόστρωτο δρομάκι που οδηγεί στο ταβερνάκι. Η μορφή της επιβλητική, τα μάτια της υγρά, το κορμί της τρέμει....
          
          https://www.wattpad.com/403374885-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7

Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπερδεύουν την ωριμότητα με τη σαπίλα. Μοιάζουν με φρούτα που από άγουρα μεμιάς γίνονται σάπια. Κόντρα στη φύση, δεν προλαβαίνουν να γλυκάνουν. Κι όταν καταλάβουν ότι τα 'χουν μπερδέψει, κρύβονται πίσω από τις λέξεις να μη φανεί η ασχήμια τους.
          
          https://www.wattpad.com/myworks/104645885/write/402518814

I want to believe that one day our planet will look like a big festive table. People from all nations, carrying their cultures in their bags, will be sitting around this table. Everyone will offer the most delicious food and the headiest drinks of his place. Everyone, dressed in their traditional costumes, will dance endlessly! The atmosphere will clean off the exhaust gases and fill with beautiful melodies!
          
          https://www.wattpad.com/402290578-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-earth-day-2017

Παπαρούνες, με κατακόκκινα φορέματα, ως άλλες ισπανίδες χορεύτριες, σαγηνεύουν με το φλαμένκο τους τον ήλιο. 
          
          https://www.wattpad.com/myworks/104645885/write/401481098

Γιατί η ψυχή τους, ελεύθερη από τη φυλακή της σιγουριάς, μπορεί να δει την ομορφιά που κρύβουν τα ταξίδια... Την ομορφιά που κρύβει το άγνωστο...

Τα σύννεφα εξαφανίζονται απ’ τα μάτια μου και τότε σε ξαναβλέπω. Στη γνωστή σου θέση, φορώντας ένα κατακόκκινο φόρεμα, σαν ανθισμένο μυρωδάτο τριαντάφυλλο που φύτρωσε σε χωματερή. Τα χείλη ολοκόκκινα κι αυτά, ξεβαμμένα απ’ τα βίαια φιλιά του Χάρου. Είσαι λυπημένη πίσω απ’ τα φτιασίδια.  Μόνη μέσα στη βοή των ηλιθίων. Σου κρατώ το χέρι, μα, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Το νεκρό σου βλέμμα αβάσταχτο.

Φορούσε μια σκούρη μπλε ρόμπα, ενώ τα γυμνά, αδύνατα πόδια της ήταν χωμένα σε δυο μεγάλα αθλητικά παπούτσια. Απεριποίητη, έμοιαζε με άστεγη. Κοντούλα, περπατούσε σκυφτή κουβαλώντας στην καμπούρα της μπόλικα χρόνια. Ήθελα πολύ να τη φωτογραφίσω!