Olmaza meyillendim yine bir kez daha. Olmazım'ın söylediği her söz tenime işlerken bir dövme gibi iz bıraktı. Kanıma işlediği her kelime şimdi bir bomba gibi patlıyor içerde. Kaybım fazla lakin kaybedeceğimi bilerek girdigim bu savaşta, kayıp vermek şaşırtmıyor. Ziyanı yok diyor geri çekilmeden ilerliyorum. Ve gün gelecek söylediği bir kelime kalbimi bedenimden ayırırken bilmeden dokunacak kalbime. Ve ben o an bile 'çok şükür' diyeceğim. "Çok şükür bir kez olsun dokundun kalbime.Bak görüyor musun? Ölürken bile ne kadar mutlu senin elinde"...
