Neden asosyalim biliyor musunuz? Neden sanal dünyayı gerçeklikten daha çok seviyorum? Çünkü bugün hep çok silik, görünmez hissettim. Dershanedeki tüm arkadaşlarım beni dışladı. Derslere katılmama rağmen öğretmenler hiçbir zaman beni takdir etmedi, görmedi. Sevdiğim kişilere gülümsedim ama onlar bana gülümsemedi. Selam verdim, duyulmadı. Başkası en ufak surat assa, 'Noldu canım, bugün modun yok?" diyen öğretmenlerim derste gözlerimin dolduğunu görmelerine rağmen bana hiç ses çıkarmadı. Gerçekten neden ben sevilmiyorum? Neden bu kadar görünmezim? Neden kimsenin favorisi ben değilim? Bakın övünmek ya da ne bileyim ego için söylemiyorum ama gerçekten yetenekli ve başarılı biriyim. Buna rağmen başkalarının takdir edilmesi ama benim görülmemem ne kadar kırıyor haberiniz var mı? Bunları abartmıyorum bu arada, gerçekten hepsini aynı gün içinde yaşadım. Neyse işte tüm bunlara katlandıktan sonra telefonumu aldım elime ve işte! Görüldüğüm, hayalet gibi olmadığım, yalnız hissetmediğim bir yer: sanal dünya. Evet bir sürü negatif yönü var farkındayım ama burada yalnız hissetmiyorum. Telefon bir organımmış gibi yaşamaya devam :)