hera

ama en sonunda gün biter, herkes gider, tüm maskeler çıkar ve insan kendisiyle kalır. görmezden geldiğimiz, bastırdığımız her duygumuz gibi mutsuzluk da ilk fırsatta ortaya çıkar. hem de eskisinden çok daha ağır. yapılan tüm listeler, tüm çabalar anlamsız kalır böylece. bugün bana öğretti ki mutsuzluk bir zayıflıkmış gibi söylense de bize aslında gücümüzün başlayacağı yer. evet, hayat baş etmesi kolay bişey değil. evet, insanlar zor. evet, pek çok zaafımız var. evet, beklentiler, türlü yarışlar ve en sonunda gelen mutsuzluk  evet. ama bu bir zayıflık değil. mutsuzluğu yok saymak, bastırmak ise bir çözüm değil. tüm çabalarıma, bugünün tüm keyifli anlarına rağmen o hep içimde bir yerdeydi ve umursanmayan bir çocuk gibi karardı git gide içimde. anladım ki, o da benim parçam ve ondan rahatsız olmak, yok etmeye çalışmak kendime haksızlık. bu nedenle şimdi mutsuzluğumu alıyorum ve ondan utanmadan, rahatsız olmadan sadece kabul ediyorum. artık onu bastırmaya değil anlamaya çalışacağım. çünkü ben ona şefkatle yaklaşırsam bana öğreteceği çok şey var biliyorum.

Annem derdi öğren bunları 
          Bazen hayır demeyi 
          Hep terlik giymeyi 
          İnsanları sevmeyi
          
          Annem derdi bulacaksın birini
          Tutmalı ellerini
          Sevmelisin kalbini 
          Çünkü güzellik geçici
          
          Kalabalığa girme tenhadan gelme
          Nasıl geldim ben bu yaşa
          Uykudan önce içirdiğin sıcak süt gibi kalbin
          Kulağıma küpe söylediğin bütün sözlerin
          
          Annem derdi hatırla bunları
          Uzun ince bir yoldasın
          Anılar biriktir cebinde 
          Yaşlanınca anlarsın 
          
          Koskoca deniz var içinde 
          Yüzmelisin özgürce
          İhtiyacın yok bir şeye 
          İnanırsan kendine
          
          Sanırım annemin bana söylediği en anlamlı söz, " Kendi paranı kazandığın zaman ayrı bir yapı gibi hissedeceksin. Ama, anne olduğunda, ayrı bir devlet gibi olacaksın." 
          
          Teşekkür ederim anne..