min²²°

brent faiyaz emekli olamaz, evini basarım.

bir yere yazdığım şeyi her yere yazmazsam içim rahatlamıyor.

suratıma vuran gün ışığı, omuzlarımda dinlenen dingin rüzgar.

yazdığım hiçbir şey ben yazmışım gibi hissettirmiyor. kendim yazdığımı farkedince midemi acayip bir ağrı ve bulantı sarıyor.

her gece gökyüzünde aradığım yıldız sensin.

eskiden olsaydı aklıma gelenleri kağıda dökerdim. şimdi ne vaktim var, ne kağıdım ne de kafamı dinleyecek halim.

müzik sevdam bir yere kadarmış, hayaller her hâlükârda gerçek olmazmış.

de ki iyilik ediyorsun, de ki sevap isliyorsun, herkesin inandigi bir sey vardir bu amk hayatinda. benimkisi de sensin, ne yapayim

rehber ben, ben rehber.

melankoli yapmaya ve yapilmasina ayri bir mest oluyorum