O sevgiyi de karşımda oynatarak bana Tanrı mertebesini anımsattı ve sevgiyi bükerek Şeytan mertebesini hatırlattı. 
En sonda beni celladım yaptı ancak Azrail kendisiydi. 
Yazıyordu çünkü. 
Bir fermandı yazmak; ölüm fermanı..
Masumu oynadı ancak kalemi başından beri kanlıydı. 
Bense arafı oynadım. 
Tanrıdan da şeytan da üstündü, Araf. 
Araf acı çekti.. Tanrı sadece onu oynattı.