Rüzgar Yüzünden Savrulsa Bile Ondan Kopamayan Yapraklar Gibiydi Benim Mutluluğum. Milyonlarca Kez Zarar Gördü. Bir Kere Vazgeçmedi O'nu Sevmekten. Yorulunca İse Sesizce Kenara Çekilip Ölümü Bekledi. Sonu Olmayan Karanlıkta Ölümüne Sustu. Dipsiz Kuyunun İçine Girip Bekledi. Belki Biri Gelir Kurtarır Diye. Ama Vazgeçti. O Kendi Olmayı Seçti, Umutlarını Bağladığı Rüzgar  Kasırga Olmayı. O Son Bir  Kez  Daha Eserek Minik Yaprağı Öldürmeyi Seçti.Pişman Olmuştu Minik Yaprak Ama Rüzgar Esmişti Bir Kere. Bu Yolun Geri Dönüşü Yoktu. Ölüm Kapısında Onu Bekliyordu. Teslim Olup Sonsuza Dek Uyumayı Seçti...