Bazen bitmek bilmeyen dertler yağmur olur üstümüze yağar. Ama rengârenk gökkuşağı da yağmurdan sonra çıkar...

Dost, bazen annen bazen baban bazen eşin bazen kardeşin olabilir. Gerçek dost hata bile yapsan seni terk etmeyendir.

Rüzgârın kemanını çaldığı, damlaların cama vurduğu bir pencerede yatağına uzanıp ta keşke dediğin tüm güzellikler gerçek olsun.

Hayat; yaşamayı, mutluluk; gülümsemeyi, sevgi; hak etmeyi, vefa; hatırlamayı, dostluk; paylaşmayı bilen için vardır.

O masum yüzünde acı ve hüzün hiç olmasın gözlerinde mutluluğun en parlak yıldızı parlasın dost eli elini hiç bırakmasın ne olur.

Eğer herkes dost sandığı kimselerin bir de kendi arkasından söylemiş olduklarını duysaydı, dünyada pek az dost kalırdı.

Belki diyorum sevginin ne demek olduğunu biliyoruz ama gençliğin ne demek olduğunu anladığımızda bu dünyadaki işimiz bitmiş olacak...

Dostlar ırmaklar gibidir; kiminin suyu az kiminin çok, kiminde ellerin ıslanır sadece kiminde ruhun yıkanır boydan boya...

Gül kokusu akşamlarda dost hasreti yaşadık belki yeri geldi ayrılıklara ağladık ama kalbimizde yaşattığımız dostluğumuzu asla unutmadık.

Koca bir çölde kum tanesi olmak ya da okyanusta şu damlası ama en güzeli milyonlarca insan arasında senin arkadaşın olmak.

Zaman gelir yollarına kar yağar, etrafını hüzün bulutları sararsa, ne zaman bir dosta ihtiyaç duyarsan dost olabildiğim kadar buradayım.

Dost bazen minik bir kuş bazen var olmayan sevgili, kimi zaman saksıda bir çiçektir, ama asıl dost seni senden çok sevendir.

Dost vurulunca değil unutulunca kahrından olurmuş. Biz dostlarımızı kır çiçekleri gibi avucumuzda değil kursun yarası gibi yüreğimizde saklarız.

Güneşe bağlandı korkuyla önce insan. Sonra ateşe, suya. Ay battı şu kurudu gün bitti. Sevgi kardeşlik dostluktu sonsuz olan. Can dostuma.