@strymane
acizliğin bıraktığı pişmanlık süzüldü boynumdan aşağı, hissettim.
herkesi korkuttum.
"sen onlardan korktun."
eğer varsan tanrım, teşekkür ederim.
sol yanımın ağrısı daha kuvvetli şimdi.
şaşıramadım.
hiç görülmemişten uzak, namütenahi sokaklarda zihnimin işleyişi de benden ırak. kimin günahını, kimin ahını almışım şu bir başıma? yoksa ki cılız kollar, güçsüz bacaklarla şu beden; kendine dahi yetemezken mi akıttıkça akıtacak siyah kanını? daha neler…
insanlar, korkunç.
insanlık… alamamış nasibini.
benimse her gece ay ışığıyla dövülerekten tenime işlerse demek, anca bir uzlaşmaya böyle varılabilir.
geçmişe dönemem değil, artık dönemiyorum.
sanırım bu daha da can yakıcı.
yardım.
yeni görüyorum, kusura bakma. iyi akşamlar.
yazıp yazıp silmelerim çok yine.
korkutmayın.
yazacağım tonlarca şiir, yazmam gereken onlarca hikaye var. fakat altında da onlarca yük yatıyor.
yorgunum.
en sevdiğim şiir olman adil değil.
geçmişe dönemem.