stvrlightdens

Yazamayacak kadar yorgunum ama aynı zamanda saatlerce yazabilecek kadar doluyum.

Bir insan nasıl her haraketiyle sinir bozar ki?Soğuduğum insanların haraketleri o kadar batıyor ki onları yer yüzünden silmek istiyorum.Ne kadar benimle konuşmak isteseler de,bana iyi davranmak isteseler de bir şekilde batıyor haraketleri.Çıkarları varmış gibi hissediyorum.Çünkü daha önce hiç böyle bir hiss yaşamadım.Kimse benden özür dilemedi,önemsiz hissettim hep.Ama sonra birisi geldi ve benden özür dilemese de özür dilemiş etkisi yaptı.Onunla barıştım ama içimde onu affedemiyorum.Buna benzer bir çok olay ve kişi var.O yüzden lütfen beni kendinizden soğutacak şeyler yapmayın çünkü sonra istesem de eskisi gibi olamıyorum.İyi geceler

İçimdeki sessizlik yine bütün sesleri bastırıyor.Bir tek senin sesin belki duyurabilir. Uygun musun konuşmaya?

Sanmak.Sanmak en büyük salaklıktır tıpkı sevmek ve güvenmek gibi.İnsan sevildiğini sanar,insan mutlu olduğunu sanar,insan ilk seçenek olduğunu sanar özel olduğunu düşünür insan çünkü sevildiğine o kadar inanmıştır ki başka bişey aklına dahi gelmez.Ve kimsenin ona zarar veremeyeceğini sanar,düşünür insan.Sevdiği onu korur diye düşünür oysa o sevildiğini sandığı kalpte 1 milim bile yeri yoktur insanın.Kandırılmıştır insan.Ama bunun geç farkına varır insan,farkına vardığındaysa kendi salaklığına ağlar insan.'Ne kadar acınası bir haldeyim' diye düşünüp içi-içini yer insanın oysa ona sevdiğini inandıran insan hayatına olduğu yerden devam ediyordur.Sevmeyin ve sevildiğinizi düşünmeyin bu hayatta kimse sizi sevicek kadar merhametli değil.Siz de sevmeyin çünkü bu hayat birisini sevmek için çok kısa.İyi günler...

İçinde hiçbir ışık olmayan bir boşluk var; sessizliği o kadar derin ki, bazen nefes aldığını bile unutuyorsun.
          
          

Ben sizin 2 gün oynayıp sonra atabileceğiniz oyuncağınız değilim.Lütfen bana oyuncak gibi değil insan gibi davranın.

Gözyaşın akmasa da, ağlar insan.Ağladığını gizlemek için içinde ağlar insan.Güçsüz olduğunu bilmemeleri için içinde ağlar insan çünkü korkar, onu aşağılayacaklarından korkar insan.Bu yüzden bazıları duygusuz gibi görünür ama en çok ağlayanlar duygusuz olanlardır.Ha bir de duygusuz gibi olup gerçekten ağlayanlar var.Mesela ben.İnsanlar anlamaz kırıldığımı ama ne zaman ki konu kendimi ifade etmeye geldi o zaman ağlamaya başlarım.Ne zaman 'artık kaçış yolun yok' sinyalini alsam ağlarım.Ve ben çok sık ağlarım bu da kendimde nefret ettiğim en kötü özellik.Siz-siz olun kendinizden başkasına güvenmeyin.Güven ağlatır,kırar,yıkar.Nadir güvenler vardır ki insanı yaşatır,iyileştirir,sarar.Maalesef öyle bi güvene rastlamadım ve rastlayacağımı da düşünmüyorum.İyi günler,kimseye güvenmeyin.

Ağlamak kolay, değil mi?İnsan her üzüldüğünde ağlar.Çünkü bu ona kolay yolmuş gibi gelir.Bende ağlıyorum çünkü çok kırgınım ve bu içimdekileri dışa vurmamın en masum,kolay yolu.Ağladığımı kimse bilmemeli çünkü onlar için duygusuzum.İnsanlar bana soğuksun derler oysa yakınlarıma karşı ne kadar sıcakkanlı olduğumu bilmezler.Birine 'seni kısa zamanda kendimden soğutacağım' demiştim.Onu sevdiğim için,ona karşı sıcakkanlı olduğum için inanmamıştı.Ama soğuttum ondan da soğudum kendimden de onu kendimden de soğuttum.Neyse sadece kalbimde bi ağırlık hissettiğim için bunları yazıyorum.Kendinize iyi bakın.İyi geceler.

Of japon bl cok guzel degil mi??

Deniz bir yıl+iki ay sonra sana yazdigimda hal hatir felan sormak yerine random atman cok ozeldi