Asel

Bir gün, elimde iki karanfille bankta oturacağım. Beni öyle gören olursa yaklaşmasın. Sakın yaklaşmasın.

İçim yanıyor. Sittin gece bu hesaba girip beklediğim için. Birini değil, birilerini. 
          
          Gidemediğim için.
          
          Susturamadığım için.
          
          Sabrettiğim için.
          
          Canım yanıyor azizim.
          
          "Elinden tutup kaldıran, bizzat arkandan itip düşüren değil miydi? Neyineydi böylesine bir bağımlılık? Niçindi bu sadakat ve sabır?"
          
          Öyle biri yok, öyle biri yok...
          
          Hiç olmadı.

Bazen iyi ki herkese şeffafım diyorum. Zamanım dışında hiçbir şey eksilmedi bu konuda.

https://www.instagram.com/reel/C0KnCjMCMvK/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==

Ben kızgın değilim baba, sevmeyi bilmediğin için kırgınım sana.

Artık saçlarımı kesmeyeceğim, boyayıp herhangi bir arayışa girmeyeceğim. Belime kadar uzatıp bakımını yapacağım. Kendimle ilgilenip herkesi kafamda kapı dışarı edeceğim. Yoksa bu halim değişecek gibi değil. 

Öfkemi kime kusacağımı çok iyi bilirim. Kontrolsüz değilim, irademe herkesten çok güvenirim. 
          
          Tek bir durum haricinde.
          
          Sevdiklerime ve değerlerime dil uzatılmasına, rahatsız edilmesine ve tadımın kaçırılmasına asla katlanamam. Ve o zaman benden korkulur zira ne dilimin kemiği, ne de elimin ayarı vardır.

Ağlama ben ağlarım...

Küçükken elimi tutmadın, şimdi sarılsan ne fark eder.

Zaman yönetimi konusunda sıkıntı çekiyorum. Şu sürekli uyuma halini aşabilsem iyi olurdu.