Yan yana oturuyoruz ve ben rahatsız olmayayım diye mesafeli duruyor fakat elimi öpüyor, bırakmıyor; ona arkamı döndüğümde omuzlarıma öpücük konduruyor, saçlarımı okşuyor ve koklayarak öpüyor. Dakikalarca sarılıp benimle dinlenebiliyor ve hiç konuşmasak bile, moralimiz bozuk da olsa birbirimizin yüzüne bakıp gülüyoruz. Çünkü gülesimiz geliyor... Sanırım ben buldum ama bunun bir de görünmeyen kısmı var... Zor usta... Zor.