fahriye

Çok yazmak istediğim şey var aslında ama ben üzgünken yazmaktan kaçanlardanım. Zehri dünyaya ait kılınca tekrar denk gelme ihtimali çok yüksek oluyor. Kaburgalarım ardında sönümleyeceğim. Hep öyle oldu. Ensemin düğmeleri buradan öte geliyor.

Ayrıca, Haliç metronun iki farklı yönünde olmamız dolayısıyla aramızda beş metre vardı. İki tane de ray yolu. Sarı çizginin arkasına geçsin, Allah korusun metro gelirken ben orada değilim koruyamam diye el kol hareketleriyle geriye gitmesini söyledim. “Ne? Geliyim mi?” Diyerek adım attığında uçmayı insan bedeninde keşfedecektim. Tam metro gelirken videosunu çektim, rayların ardında kaldı. O gün, kulağımda patlayan her treni raylara yeniden ait kılan oydu. O gün hayata katıldıysam ve bir paket sönmediyse ciğerlerimde edepsiz güvem sayesindedir. Canım arkadaşım. 

Çok özledim diye Salı aynı günü her detayıyla yeniden yaşamayı teklif etti. Öyle bir şeytan öyle bir büyücü ki, iş yerindekiler ve evdekiler haberdar olmadan bir izin koparmış ve bayıla bayıla Balat’a geliyor bu heyecanıyla. Ne diyebilirim ki, büyülenen de çok memnun. 

Uyumaktan çekinmek istemiyorum. 

Öyle bir kabus gördüm, öyle bir kılıf geçirdim ki üzerime onun sancısını bizzat o an şahit olsam bu kadar net bulamazdım bağrımda. Sabahtandır donuk bakıyorum etraftaki renklere, keşke senin gözlerinden ağlayabilsem canım benim. 

Çok üzgünüm aslında şimdi. Hep böyle olur. Hislerimi gömerek onları yok ederim sandım ama sadece adlarını gözümün önünden kaldırıyorum. Hala göğsümde. Sigara da geçici bir dopamin. Bu şarkı da çok eskiye dayanıyor. Fotoğraflara bakmak ve sahip olamadıklarımı düşünmektense başka hayatların bir saniyesine yük olmak istiyorum.

Az önce ceketimi çıkarayım derken o kadar ters bir hareket yaptım ki omzumun ve boynumun yanmasından sevinemiyorum bile ama sen bana bırak savcım, ben o havalimanında seninle sabahlayacağım. 

https://x.com/astoniishment/status/2002460114964656199?s=46

Tek başınasın. Ağla. O kadar büyümedin daha. Ağla. 

Unutulmamak için ölüme yakınlaşan şu Fahriye’ye de bakın. Hayata çaktığın çivilerin pası senin bu gündüz gördüğün rüyalardan. Uyanmayı hiç öğrenemedin. Uyku nedir bilmemene rağmen. 

Ya da six feet under ve bir ton gözyaşı. Artık koş fahriyecim.

İki proje var bir de. Uyuyamazsam kaygılanmayı bırakamam ki. Stabil - uyu.

Teyzemlerde sigara içemediğim için çarpıntıyla uyumak zorundayım, yürü fahriyecim.

Bahar’ın kettle’ını almışlar. Bu geçmişini siktiğimin idaresi hırsızlığa da başladı. Ben huzursuzluk çıkarmayayım dedikçe damarıma basıyorlar. Şimdi her boka takılıp da kavga etmez miyim ben? Kotun mu güdüyorsunuz kafasına tükürdüklerim, insanız biz de insan. 

Ayrıca, Hatice, sakın bana posta koymaya kalkma. Onca işimin gücümün arasında bana zerre faydası dokunmayan şeyleri kovalıyorum sırf sahipsiz kalmasın, bir kere söz verdim diye. Yoğunluğum dolayısıyla bir gün geciktirdiğim şeyleri bir defalığına onaylatalım diye pazarlama. Sinirim damarlarımın ötesinde kaynar. Rica ediyorum. Seni seviyorum. Bunu bize yapma. 

Bu hafta marksist damarım ensemde değil, sus çizgimde atıyor. O ucube galataportu da kamulaştıracağız, sonra kafasında boynuz gibi saçma sapan sallanan şeyle baristalık yapmak zorunda kalan Eda’nın öcünü almak için karabatak denen iblis yuvasının sahibini yiyeceğiz. İllaki düşeceksiniz, feodal beyler de bir zamanlar beydi şimdi stok yapmak için mahsül kovalayan çiftçiler oldular, tamam? Aynen öyle.