Ve derler ki, her şeyin ötesinde, kritik bir yarıçapın altına inen bir yıldız kaçınılmaz olarak tekilselliğe, yani bir diğer adıyla yalnızlığa düşer ve zaman, orada tümüyle sona erer. Tam o sırada "Yalnızlığın Tanrıçası" oluşur. Tıpkı kara delik teoreminde olduğu gibi, ömrünün herhangi bir vaktinde koyu, dipsiz, derin bir kara deliğe düşer. Bu delik dışarıda değil, aksine, içeride ve de tam kalbine yakın bir noktada açılır.