“İnsanlar şehir gibiydi. Bazı kötü yönleri var diye bütün şehirden nefret etmezdiniz. Sevmediğiniz yanları, birkaç tane tehlikeli ara sokağı ve mahallesi olabilirdi ama bir şehri yaşanır kılan şey iyi yönleriydi.”
Sanki sen beni artık koruyamazsın gibi,
Benim artık seni sevmemi sağlayamazsın gibi,
Gözlerime bakmak için can atıp yüzünü çevirirsin gibi,
Ama hala beni önemsiyorsun sanki,
Sevgilim, bizim hikayemiz bitti mi...
Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni.
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi.
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini…
Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay değil gerçi...
Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki
Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki