9. sınıfta oturdum dedim ki gençlik fici yaz, sonra aklıma gelen abuk subuk bol küfürlü kelimeleri birleştirdim, ortaya Aynı Kaldırımda Yürümek yavaş yavaş çıkmaya başladı. Hevesle başladım, deli gibi bir hevesle başladım ama bazen yazasım gelmedi, üç yüz yılda bir bölüm attım bazen, olur olmadık karakterler seçtim, hikayeyi birden değiştirdim, kendi yazdığım fici unuttum ve batırdığımı hissettim. Başta genç kurgunun içine cinayet katacağım dedim, cinayet yalan oldu. Durduk yere deli gibi takılan Minseok ve Jongdae'yi soktum, onların üstüne bir şeyler yazmak planımda vardı, ama sonra bambaşka karakterler de soktum ve onları unuttum. Karakterlerim tamamen keko ve beyinsiz takımıydı, şimdi arada bir okudukça ulan diyorum, bu karakterleri nasıl yazdın gerçek hayatta böylelerini görünce kusmak isterken. Sonra içeriye sırf bana benzeyen bir karakter de Baekhyun'un kankisi olsun diye Eva'yı soktum, Eva'ya çok emek verdim ama bu da yersizdi. Bunun yerine hikayeyi düzene sokup devam etmeyi isterdim ama gidişat tamamen o an ne yazmak istersem öyle gitti. Cinayet demiştim, cinayeti yazmadın bari otur da bir iki kaos sok işin içine dedim ve Jaehyun ve sevimsiz arkadaşlarını bir anda yoktan var ettim. Ne yaptığımı ben de bilemedim, arada bir oturup fici tekrar tekrar okuyorum. Son günlerde de sık sık okuduğumdan bu mesajı yazıyorum zaten. Başlarda yazarken "inanamıyorum harika yazıyorum aaaaa" diye gaza geldiğim şeyleri şimdi okurken sevemiyorum. Bilmiyorum belki artık 15 değil de 19 yaşında olduğum için hem kalemim hem de fikirlerim, diyaloglarım güçlendiği için bunları düşünüyorumdur. Bu fic o güzel okuma listelerini ve yorumları hak ediyor mu, onu da bilmiyorum açıkçası.