Gözyaşlarım döküldü kağıda. Kana bulandı kağıt. Sonra sözcükler çıkmaya başladı dudaklarımdan. Eşlerini aramak için çırpınan kelimeler. Yavaş yavaş buldu benliğini. Bir anlam oluşturmaya başladı. Bu anlam acıydı. Hislerim de acıyla buluşunca beyaz bir kağıt düştü gökyüzünden bir de kalem. Sonra yazmaya başladım. İçimdeki çığlıkları yazarak susturmaya çalıştım. Ama yanılmışım. Yazdıkça şiddetlendi çığlıklar. Kelimeler daha farklı anlamlara büründü.
 Ruhum sustu, düşlerim sustu ama kalemim hiç susmadı....