Bir bebek yürümeyi öğrenene dek ortalama 200 kez düşer. Yaşamımızın en temel hareketini bile öğrenirken bile 200 kere düşeriz. Sürekli düşer kalkarız. Pes etmeyiz. O kadar düşmeye,acıya rağmen yürümeyi öğreniriz. Küçük bir bebekken bile bu sabırla yürümeyi öğrenirken yaş büyüdükçe en ufak bir şeyde pes etmek ne kadar doğrudur?Belki de bir şeyden vazgeçmeden önce şunu sormak gerek;"200 kere denedim mi?"