@sumahperi
: İyi değilim be
: Korkuyorum yine ve yine
: Anlatsam anlamazlar
: Konuşsam sadece sesimi duyacaklar
: Ruhumda kopan çığlıklardan
: Kimsenin haberi olmadan
: Sessizce feryat edecek
: Ve ben bir gece daha ağlayarak
: Şehrin ışıklarını izleyeceğim
: Yine ve yine bir geceyi
: Hüznümle gölgelendireceğim
Hikayeme göz atabilir misin???
Belki bir şehirde, sessiz bir sokakta
Gecenin karanlığında yıldızlarla seni bekliyoruzdur...
İnsanlar arasında da yalnızdır insan...
Küçük Prens
Papatya falına bakmadım ben
Beyaz masumiyetine, zarafetine kandım...
Papatyanın ölümü bu kadar güzel kokuyorken...
Şiir farklı hissettirir
Okuyan bir yol bulmak ister
Yazan kaybolmak
Her bir kelimesinde bir hayat yaşar
Bazen geceye aşıktır karanlığına sığınır
Bazen de gündüze hayrandır
Güneşin doğuşuna aşkı
Şiir mutluluk pek sevmez
Hep bir acı hep bir gözyaşı
Nadirdir kelimelerde ki gözyaşı
İnsan kelimelerde bulur ulaşılmaz yaşayışı
G.A.
Gökyüzü yalnız bu gece
Ne yıldızlar uğradı ne ay
Birkaç cır cır böceğinin sesi bir de hafif bir keman sesi eşlik ediyor
Elimde bir kalem kelimelere yazıyorum geceyi
Hayatı şikayet eder gibi
Yazıyorum sessiz satırlara
Kabul yine yalnızlığı haykırdım
Ama şikayet değildi
Birikmiş acıların feryadıydı
Kaybedeceksen hayallerini hiç kurma
Vazgeçeceksen başarıdan hiç uğraşma
Sadece aynaya bak ve kendini tanımaya çalış.
Çünkü kendini tanıdığın an herşey bambaşka olacak. Hayat sana vermediği gülümsemeyi altın bir tepside sunacak...:-)
Hayat bazen karanlık bazen aydınlıktır. Kimi insan karanlığa mahkûmdur kimisi aydınlığın mutluluğunda kaybolmuştur.
Geceler ağlayan insanlara karanlığı sevdirmeyi başarmıştır.
Gündüzler mutsuz insanların sahte tebessüm etmelerini öğretmiştir.
Hayat insanların duygularını saklayan iki yüz vadetmiştir...