sumokrc

Haftalar, aylar sonra yeniden buraya bir şeyler yazmaya geldim. Artık kimse gelmiyo buraya pek galiba. Eski tadı da yokmuş zaten.. Az önce önceden yazdığım şeyleri okudum, aşırı tuhaf hissettirdi. Şey yazmışım bir yere, "Herkesin bir çöküşü var, bende bunu geçen haftalarda atlattım" gibi bir şey. Tam hatırlamıyorum, hafızam işini pek düzgün yapamiyor artık. Neyse işte, yazdığım şeyi görünce acaba ne yaşamışım dedim. Gelmedi aklıma, o zamanlar hayatımın çöküşü dediğim şey resmen aklıma gelmedi. Ama biliyorum ki  
          2022 Ekim - 2023 Mart aralığını hayatımın sonuna kadar unutamıycam. O kadar boktan şeyler oldu ki.. Nasıl geçer bu acı diyordum ilk zamanlar, artık geçmesi için uğraşmayı bıraktım. Geçmeyeceğini anladım çünkü. Zamanla hafifleyecek ama asla üstümden atamayacağım bu yükü. 
          
          Neyse neyse, daha fazla iç karartıcı şeyler konuşmayıyım. Siz nasılsınız, hayat nasıl gidiyorrrr?

"Yalan olmuş yarınlarım biraz da acım var, birazı senden kalan biraz da senden öncekilerden.. Ne fark eder?"

Sizce ben dün gittiğim Selçuk Balcı konserinde gitariste vurulup, tüm konser sadece onu izleyip, büyük bir stalk sonucu hesabını bulup, takip edip, hikayeme yanıt verdirtmiş miyimdir?

sensizliğin acısını sen nereden bileceksin?
          sen hiç sensiz kalmadın ki
          mevsimleri saymadın ki...
          
          İlhan İrem
          
          Uçup gitti.. 

https://youtu.be/rt_aBYzGVIs
          Şarkı intihar ederken arkada çalması için yazılıp, okunmuş resmen

Bazen sadece sessizliğinizle karşınızdaki kişiyle anlaşabilirsiniz. Söyle ki, bu kişiyi aylardır görmüyor bile olsanız siz onun, o da sizin bu sessizlikle ne anlatmaya çalıştığını anlarsınız. Belki şuan çok mantıklı cümleler kuramıyorum ama bu his çok güzel ona emin olun.. Ne olursa olsun, size önceden nasıl hissettirmiş olursa olsun her zaman sizi sessizliğinizde bile anlayacak biri olsun hayatınızda. Hatta hayatınızda olmasına bile gerek yok öyle birinin var olduğunu bilin, yeter..

Evin yurdun yok mu senin?
          İstilasın, içimin derinlerinde..
          
          Bu adam bu işi öyle güzel yapıyor ki.. 

https://youtu.be/ptU5VXXHA90
          Mabel yine yaptı yapacağını.. bir kez daha aşık etti kalemine, sesine... 
          Bazı anlarda bazı şarkılar hem sözüyle hem bestesiyle kalbinize dokunur ya bu öyle bir şarkı oldu benim için ve Mabel'in sesi.. 
          Klip RTÜK tarafından soruşturmaya alınmış JSJXJSJXJSJXJSJXJJSJXJSJS
          Ülkede öyle şeyler oluyor ve kimsenin sesi çıkmıyor, olaylar gündeme bile gelmiyor Mabel'in yaptığı ufacık bir klip hemen gündem oluyor. LGBT'yi desteklemiyorum (belki bunun için de linç yerim) ama sonsuz saygım var. Sonuçta herkes seçimlerinde özgür. Kişi kimseye zarar vermiyorsa, rahatsız edecek bir içerik de yoksa neden RTÜK klibe el attı? El atması gereken yüzlerce şey varken neden sadece bu? Ya adamlar ekrana sığmayacak bir şey yapmıyor klipte, sadece dizine başını koymuş. Şaka gibi bir ülkedeyiz gerçekten. 
          
          Ben Mabel'in sesine de, kalemine de, karakterine de hayranım. Özel hayatı beni ilgilendirmez ki. Herkes neden bu kadar coştu anlamıyorum gerçekten...

Ailem bile beni anlamıyorken başkalarının beni anlamasını bekledim.. Annem ya annem, beni şu hayatta tek yargılamadan inanan kişi bile artık sözlerimi önemsemiyor. Hislerimi anlamıyor.. Bugün sinirlenip ağladığım an (en nefret ettiğim huyum) dönüp bana şey dedi "kendini acındırma, ezik misin sen?" belki de eziğimdir anne. Belki de senin kızın bir eziktir. Senin gibi güçlü duramıyorum belki de ben. Bunu düşünsen bile dile getirmemeni o kadar çok isterdim ki.. 
          En sevdiklerimden kötü şeyler duymaktan çok yoruldum..  Ben artık gitmek istiyorum, kimseyi görmemek, duymamak, hissetmemek istiyorum. Bana dokunmasınlar istiyorum. Nefes almaya o kadar çok ihtiyacım var ki..

Hayat bazen o kadar acımasız ki, bizden en sevdiklerimizi alıyor. Bana biraz fazla acımasız davrandı galiba. Kimi sevsem, gitti. Başta babam, sonra en sevdiğim.. Şimdi de hayatımda olmasını en çok istediğim kişi gitti. Aşkın bir kez hissedileceğine inanıyordum öyle değilmiş. Kendimi şuan Sadakatsiz Volkan gibi hissediyorum ama gerçekten öyleymiş. Belki bu son yaşadığım şey aşk değildi bile, bilmiyorum. Ama ailemden sonra en çok önemsediğim kişi olmuştu kısacık bir zamanda.. Aşk insanı hem fiziksel olarak hem de ruhsal olarak değiştiriyor. Onunlayken farklı davranmaya başlıyorsunuz ve o gittikten sonra da öyle olmaya devam ediyor. Onunlayken kullandığınız kelimeler mesela? Her duyduğunuzda canınızı yakacak.. O hayatınızdan çıktıktan sonra tamamen değiştiğinizi hissedeceksiniz. Kafa yapınız eskisi gibi olmayacak. Hareketleriniz, konuşma tarzınız hatta duruşunuz bile onunlayken olduğu gibi olmaya devam edecek. Bu ilk zamanlar çok can sıkıcı oluyor ama galiba zamanla alışıyor. Ben ayrılık ne bilmiyorum, ona da söyledim bunu. Canım isteyince ne olursa olsun aramam gerekiyormuş gibi geliyor. Canımı yakacak olsa da onun sesini duymak istediğim an aramalıyım. Ama insanları rahatsız etmeye hakkımız yok demi? Misal okul çıkışlarında onu arayıp konuştuğum bir park vardı. Artık oraya gidemiyorum.. Böyle yaptığımı, hissettiğimi bilse bana o kadar çok kızar ki.. Sonra şey der, "Dur sen cevap verme, ben söyliyim. Yine elinde değil değil mi?" Sesini unutmaktan çok korkuyorum.. Son konuşmamızda bana dediklerini unutmaktan çok korkuyorum.. "Hüzünlü şarkılar dinleme" dedi. Benim de savunmam şu oldu, "Ee ne dinliycem ben? Emir Can dinlesem aklıma sen geliceksin. Ya abi çakal bile dinlesem aklıma sen geliceksin. O kadar karışık şarkı zevkimiz olmasaydı böyle olmayacaktı" dedim. O da "E o zaman şarkı dinleme? Ne kaybedersin?"