31 Aralık salı saat 04:48
Düşünmekten uyuyamadığım bir gece daha, sanki bir bok varmış gibi saatlerce bakıp durdum yine o tavana kafamın içindeki olasılıklar, endişeler, korkular yine yedi bitirdi beni dakikalarca, sonra bir baktım ağlıyorum dalıp gitmişim bir yerlerede haberim yokmuş, zaten hep sonradan fark ettim bişeyleri, sonradan haberim oldu hep..aslında o şeyler hep oluyordu hala daha oluyor ama ben sonradan fark ettim, geç fark ettim. Kendimi bildim bileli hep çok saftım, hayır iyi bir anlamda değil saf, yani enayi anlamında saf..kendimi gram önemsemeyip gram önemsememem gereken insanlarada gereksiz değer yüklerdim, anlatabildim mi bilmiyorum?
Kafam o kadar karışık ki kelimeleri bile bir araya getiremiyorum hislerimi anlatabileceğim kelimeler yok sanki, sanki 2 yıl öncesine dönüyorum; o kedisine sarılıpta günde 20 saat uyuyan bazende düşünmekten hiç uyuyamayan doğru düzgün yemek bile yiyemeyen haftada 2-3 defa kusan hastane ve psikiyatrist koridorlarında gidip gelen sonra tam iyileştim derken 8 yıl boyunca onu hiç yalnız bırakmayan, her ağladığında temas sevmese bile gelip kafasını o kızın bacağına koyup mırlayan, birlikte büyüdükleri o kediyi kaybeden ve arkadaşının intihar haberini alan o kıza geri dönüyorum sanki, ve bu ihtimal beni deli gibi korkutuyor "lütfen tekrar dönmek istemiyorum o günlere" diye yere oturup hıçkırarak ağlamak istiyorum bazen, nasıl bir his olduğunu anlatamam size, çok farklı bir şeydi sanki bir çukura düşmüşüm, merdiven orda görüyorum, çıkabilirim ama yapamıyorum ve birinin gelip beni çıkarmasını umuyorum sadece, elimden hiç bir şey gelmiyor..o zaman birisi beni gelip çıkardı o çukurdan ama tekrar olursa ve bu sefer beni ordan birisi çıkaramazsa ne olur bilmiyorum, sadece deli gibi korkuyorum..o kadar.
İyi geceler