im chisuu

Cerenim

sensiz kışları yazdım.
          senli baharları.
          her satırda seni yazdım aslında.
          herkes anladı sevdiğimi.
          herkes anladı seni sevdiğimi.
          herkes anladı seni çok sevdiğimi.
          yalnız sana anlatamadım ne kadar sevdiğimi.
          çoğu anlattım belki...
          sonsuzu anlatmaya kelimeler yetmez

dinlemiyor insanlar, bence anlatamadım

ağlamak için illa gözden yaş mı akmalı? 
          dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı? 
          
          sevmek için güzele mi bakmalı? 
          çirkin bir tende, güzel bir ruh kalbi bağlayamaz mı?
          
          hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır? 
          özlenen yanındayken, hicran duyulamaz mı? 
          
          öldürmek için illa hançer mi olmalı?
          saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?

yanlış şehirlere götürür trenlerim
          ya ölmek ustalığını kazanırsın
          ya korku biriktirmek yetisini
          
          acılarım iyice bol gelir sana
          sevincim bir türlü tutmaz sevincini
          
          git başımdan, ben sana göre değilim
          hem kötüyüm, karanlığım, biraz çirkinim.

su olsan kimse içmez
          yol olsan kimse geçmez
          elin adamı ne anlar senden?

affet beni akşamüstü
          gölgem uzarken
          öğleden sonra affet
          ne zaman istersen 
          affet beni gece vakti 
          ay doğmuş süzülürken
          sabaha kalmadan affet 
          tam ayrılık derken 
          
          çünkü sen, 
          çölüme yağmur oldun. 
          sen, geceme gündüz oldun. 
          sen, canıma yoldaş oldun.
          sen, kışıma yorgan oldun.
          01:18 

bari sen benle kal
          çoban yıldızı.

gecelerden bir gece uyanırsan apansız
          uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse
          bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız 
          ve bir gün, 
          kabrimde sarı çiçek biterse
          bil ki seni düşünüyorum.

kalbimizi dolduran duygular
          kalbimizde kaldı