swierszczykpoetry

Awooo!⭐

-_Bartek_-

Zanurz się w ciszy, która krzyczy.
          
          Czy potrafisz usłyszeć serce, którego nikt nie słucha?
          W moim zbiorze wierszy znajdziesz szept duszy, który nie boi się bólu, zagubienia ani łez. To opowieść o emocjach, które nie chcą być już dłużej tłumione.
          To słowa pisane wtedy, gdy oddech boli, a świat wydaje się wyblakły.
          
          Dla tych, którzy czują zbyt mocno.
          Dla tych, którzy w ciemności szukają światła.
          Dla Ciebie – jeśli kiedykolwiek czułeś się jak artysta zagubiony.
          
          Pozwól, że pokażę Ci mój świat.
          Być może odnajdziesz w nim siebie.
          
          Zaobserwuj mój profil, jeśli chcesz być częścią tej podróży i nie przegapić kolejnych słów, które zostawiam między wersami.
          
          https://www.wattpad.com/story/370777906?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=-_Bartek_-

zebysniemusial

Bogowie ponownie splatają drogi, które miały zakończyć swój bieg. 
          
          Na kontynencie, na którym na każdym kroku czyha śmierć, a spisek zagraża życiu jego przyjaciół, Ayame musi zbudować swoje życie na nowych filarach. 
          
          Czy zemsta będzie ważniejsza niż lojalność wobec tych, których kocha?
          
          Dziękuję za możliwość zostawienia linku!
          
          https://www.wattpad.com/story/377185453-jeste%C5%9Bmy-straceni

swierszczykpoetry

Hejaaa
          
          Jako że długo się tu nie odzywałam to chciałabym przedstawić zmiany które zaszły lub zajdą na tym koncie. 
          1. Na tą chwilę przerywam pracowanie nad "Zaginionymi Wojownikami", bo po prostu fabuła zaczęła być nudna i nielogiczna. Aktualnie pracuję nad inną książką, której projektu nie zamierzam publikować tutaj. 
          2. Chciałabym was przeprosić za nie wstawianie wierszy na bieżąco, ale wattpad na telefonie mi się zepsuł i nie chce mi się ciągle włączać komputera tylko po to żeby wstawić wiersz. Dlatego wiersze będę wstawiać co jakiś czas po kilka wierszy naraz. 
          
          Bye!!!

swierszczykpoetry

"- Wybacz, mój bracie, nie rozumiałem, że świat postrzegasz inaczej..."
          
          Dwaj bracia (narazie ich imiona nie są mi znane) dorastali razem w jednym, małym królestwie pełnym bibliotek, muzeów i starych uczelni, ale też teatrów, barwnych łąk i ogromnych ogrodów. Starszy brat był bardzo ambitny, mądry i rozumny, całe dnie spędzał przy nauce, która w przyszłości pozwoli mu zarobić pieniądze na utrzymanie równowagi w życiu. Drugi brat...cóż, był inny. Dla niego wszystkie problemy świata nie były problemami, ale zagadkami, a ludzie go otaczający byli według niego nieszczęśnikami, bo ciągle zapatrzeni byli w to, co ma wartość pieniężną, zamiast w ich własny świat. Młodszy brat był ciągle wesoły. Dostrzegał pozytywy tam, gdzie trudno je dostrzec. Nazywany był "Skowronkiem", bo skowronki znane były właśnie ze swojego wesołego śpiewu. 
          
          Starszy brat martwił się o młodszego, znając jego cele na przyszłość. "Skowronek" chciał zostać artystą. Przekazać światu nowinę o tym, że nigdy nie jest za późno, by odłożyć na bok pesymizm i smutek. Starszy brat tego jednak nie zrozumiał. Młodszy nazwał go "Deszczową Chmurą", gdy zrozumiał jego pesymistyczny tok myślenia. Starszemu bratu rozkroiło się wtedy serce. Wtedy uświadomił sobie, że "Skowronek" jest kimś, kto ma szansę zmienić ponure światopoglądy ludzi. Stwierdził więc, że przyda mu się spędzić czas zdala od brata, by wrócić zupełnie odmieniony i wyrozumiały. Młodszy brat był jednak temu przeciwny, a gdy dowiedział się o wyjeździe "Deszczowej Chmury", ruszył zaraz za nim. Przez całą drogę nie mógł go jednak znaleźć. 
          
          Spotkała go powódź. Rzeka w lesie zalała okolicę z prędkością światła. Koń tonął, był przerażony, a "Skowronek" nie wiedział, jak się ratować. Jedyne, co zrobił przed ostatnim tchnięciem, to modlitwa za brata. 
          
          "Oby był szczęśliwy..." 
          
          "Dwaj Bracia: Skowronek i Deszczowa Chmura" już w tomiku! A wiersz to tylko kawałek historii...