Belki gerçekten o kadar mükemmel biri değilim. Evet değilim ve bundan gurur duyuyorum. Sıradanlıklar çok saçma geliyor bana ama herkesin alay konusu oluyorum. Her şey herkesin istediği gibi olmaz olamaz.
 Her şeyi göz önüne alarak yaşamak... Tam benim tarzım. Belki elimden gelenin daha fazlasını yapmak için uğraşırken geri viteste kalıyorum. Hayatta başarılı olmayabilirim. 
Evet farklıyım. Kullandığım kelimeler, yaşadığım hayat, aldığım her nefes, ulaşılmazlığım, herkese farklı bakışım, kimsenin farkedemediği ve çözemediği bağlarım, kalbimdeki yalnızlık... Acı çekmeme sebep olan o yaranın bir türlü benden ayrılamayıp gittikçe derinleşmesi, değişen ruh halim, çocuk gibi oluşum... Farklıyım işte. Her şeye, herkese rağmen ayakta dimdik durmaya çalışmam, bana yapılanı çok az bir sürede affetmem... Ne biliym... Olmuyor be böyle. Zor yani. Amaaan salla. Kim takar ki :)