Amk öyle bir cöküse girmisim ki kendimden bile bıkmıs durumdayım insanlarla konusmak o kadar yorucu ki özelliklede seni anlamayanlarla parasızlıga hic girmiyorum zaten amk hayatında para ne kadar önemli olmus lan resmen paranın kölesi olmusuz ve bir ton sıkıntının üzerine bipolar ve sosyal anksiyetede eklenince intihar etmeyi düsünmüyorum değil su aralar tek zevk aldıgım sey fic okumak,genshin impact,pkxd,cc ve müzik dinlemek onlar olmasa herhalde ciddi anlamda sizofren olmustum öyle bir ruhsal cöküntüye girmisim ki ne birine anlatabiliyorum ne de anlattıklarım beni anlıyor kafamda bir ton seneryo kurup kendi kendimi delirtiyorum geceleri düsünüp durmaktan uyuyamaz oldum bunun yüzündende bütün gün uyumak istiyorum ama burda sabahın 11inde ayaga dikiliyorlar amk herkesle cok sacma bir sekilde kavga ediyorum ortada hic bir sebep yokken ters ters cevaplar verip kendimden sogutuyorum insanları herkesle baglantımı koparmıs gibiyim yasayan bir ölüden farkım yok gibi dıstan yasıyorum ama icten nasıl bir cöküntü yasadıgımı kimse bilmiyor osmanlının cöküs dönemi gibiyim etrafımdakilerin beni sevidgi fikri artık o kadar sacma ki kendimi kendi gözümde o kadar düsürdüm ki ben bile kendimi sevmezken bir insanın beni sevmesi o kadar sacma geliyor ki eskiden kitap okurken huzur bulurdum simdi asik oldugum kitapların kapagını acmaz oldum kendimi insanlara acıklamaktan hem yoruldum hem sıkıldım türkiye,ekonomi,okul,sosyal anksiyete,bipolar,insanlar,ön yargı,kafamdaki sorular beni günden güne bitirir oldu artık yemek yemek bile zevk vermiyor sadece yasamak icin yasıyormus gibi hissediyorum.
