.

The end⭐

Kalbinin sızısını saklamak istercesine gülümsüyordu. İçinde kopan fırtınalardan birhaberdi karşısındaki. Hisler gün geçtikçe azalıyor,onu sevmenin eşsiz cazibesi süratle kalbindeki derin yaraları, iyileştirmeye çalışırcasına terk ediyordu. Anlıyordu artık kadın. Adamı sevmek onun için artık taşınamayacak kadar ağır bir yüktü. Vazgeçti. Ya da vazgeçebilmeyi umut etti.

Akşamlar,bir roman gibi biterdi,
          Jezabel kan içinde yatardı,
          Limandan bir gemi giderdi,
          Sen kalkıp ona giderdin,
          Benzin mum gibi giderdin,
          Sabaha kadar kalırdın,
          Hayırsızın biriydi fikrimce,
          Güldü mü cenazeye benzerdi,
          Hele seni kollarına aldı mı,
          Felaketim olurdu ağlardım.
          

Ulan buraya uğramayalı yıllar olmuş.

Bazen geçmişimden o kadar nefret ediyorum ki bu nefret kemiklerimi titretecek kadar ele geçiriyor beni. Ama geçmişimde sen de varsın. Bu gerçeği anımsadıkça içime işleyen nefret damarlarımdaki kan misali süratlice terkediyor beni. Sahi sevgilim görüyor musun bu halimi?  

"öylesine güzel seviyorum ki seni, öylesine saf ,öylesine derin ve öylesine değil."

"biri gelir sorarsa, sana beni sorarsa, gitti der misin? gittiğimi söyler misin? gidiyorum ben sana, benimle gider misin? "

Uyku ile uyanıklık arasında gidiyorum. Seni düşlüyorum. Zihnimde portreni,ayrıntısı ayrıntısına çiziyorum. Yanımda olsan. Tanrının kusursuz fırça lekeleri olan benlerine, birer buse kondursam.

Sensizlik,sessizlik.

Nereye,gider bu aşk?