𝐀.

bir seviyi anlamak, bir yaşam harcamaktır.
            harcayacaksın.

yanımda olmalıydın şimdi, pek bir yakınımda daha.. öylesine el ele, öylesine dip dibe. bir omuza düşmeliydi baş, bir bağıra.. hatta mıh gibi çakmalıydım gözlerimi gözüne. vurmalıydı da nefesin sam yeli gibi yüzüme yüzüme. dudaklarımın sillesi düşmeliydi can damarına âheste âheste. loş bir ışığın aylâsında konuşmalıydık nefes nefese. ve sevişmeliydik gece boyu âheste âheste. yanımda olmalıydın şimdi, pek bir yakınımda daha.. öylesine sarmaş dolaş, öylesine kol kola. ve bir yastığa düşmeliydi baş. ayırmalıydım saçlarını tel tel, koklamalıydım uçlarını. ayalarımın meskeni olmalıydı şakakların, dudakların ise ikâmeti şah damarın.. bir ibâdet gibi sevmeliydim seni, etmeliydim gece boyu böyle bir lütfu sefâ, ve bir mabed tadında huşû ile etmeliydik sabah. yanımda olmalıydın şimdi, pek bir yakınımda daha..

dağ rüzgârlarının serinliğince, yaşardın bu sefil dünyamızdan uzak.

zamanın ötesinde, yeni bir dünya kurardım sana. insansız, tanrısız, kedersiz.

denizlerden, göllerden, nehirlerden sana görmediğin renkler yaratırdım.

gözleri kara deliği andırır, elleriyse yılların getirdiği yorgunluğu anlatır. hakikat gizlidir o ipeksi dudaklarında, duymayı bilen duyabilir sadece. söylesene yakamoz, ben bilir miyim yanan yakalarına sıkı sıkı sarılıp seni ellerimin arasında tutmayı?

adınla çağır beni, andré aciman.

bu can burnumda soluk olur kunâla, uçar gider.

bu can gözümde muhabbettir kunâla, 
            seni görünce yanar.

Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde. Saatlerce dayak yemiş bir sanığın çözülmesi içindeyim. Ürperiyorum. Bir at kestanesi durmadan yaprak döküyor yalnızlığın sokaklarında, örtüyor ömrümün ilk yazını. İçimde bir çocuk, yalın ayak koşuyoryaşlılığa doğru, binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek. Sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş, yanılmış bir çocukluk olmasın Ömür hanım?

Kimseler görmedi Ömür hanım, bu dünyadan ben geçtim. İçimde umudun kırk kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim -içinde senin ve benim ağırlığım- benim olmayan bir garip gülümsemeyle yüzümde, incelik adına,ben geçtim... Yerini bulmamış bir içtenlik, yanılmış bir saygı ve bir hüzün eğrisi olarak ilişkilerin gergefinde, ördüm ömrümün dokusunu ilmek ilmek. Beni cam kırıklarıyla anımsasın insanlar, savrulan bir yaprak hüznü ve dağınıklığı ile... Yükümü yanlış bedestanlara çözdüm.