taerapiyim
Artık acıtmıyor birini kaybetmek, sonbaharın dökülen yapraklarını izlemek gibi sade ve hoş bir görüntüyü anımsatıyor sadece. Arkasından gözyaşları dökmek isterken, yapamaz duruma geldiğimde anladım. Artık kaybetmenin kazanmak olduğunu.
taerapiyim
taerapiyim
Acınası ve sefil olanın kendin olduğunu bile bile... Çelişkili sözler kurarak kendini haklı çıkarmaya çalışan bir çocuksun sen. Umursamaz olduğunda Tanrı katında değerli olduğunu sanan, Tanrı'ya saygı duymadan onun kadar kuvvetli olduğunu sanan aptal bir çocuksun. Cahilliğin bilginin azlığından kaynaklı olduğunu sanarak kuruyorsun cümlelerini ama hiç düşünmeden kurduğun cümleler bir cahilin ağzından çıkar gibi uçuyor ve havada asılı kalıyor. Geçmişte takılı kalmadığını söylüyorsun fakat geçmiş için kavga ediyorsun, aptal çocuk. Kiminle kavga ettiğinin farkında mısın sen? Ben tanrı aşkıyla yanıp tutuşan, nyks'ın soyundan gelmişim. Umursamaz değilim, umursamaz olduğumu söylediğin zaman kendimi havalı görmüyorum. Sadece senin gibi sefil, çöp parçası kadar değerli olmayanlar "bilgili" olduğunu sanarak kavga eder. İşine geldiğin zaman mükemmel bir tanrıça, gelmediği zaman bir çöp yığını gibi görürler. Bana sormuştun ya o zaman, sevilecek ne tarafın var diye? Söylemek isterim, itiraz edeceğini biliyorum. Ben insanlara saygıda kusur etmez, herkese sevgi dolu yaklaşırım. Bildiğim bilgiler ile insanları eğlendirir ve yerine göre bir insan gibi davranırım, gereksiz laflarla beyin doldurmam. Seviyesiz şakalar yapmam ve sen çocuk, senin sevilmeyecek tarafların benim olduğum her şeyin tam aksi. Komik olduğunu sanarak yaptığın şakalar, insanlarla alay ettiğin zaman mükemmel bir ilişki kurduğun zamanlar, hayallerini gerçekleştirdiğini sanıp aslında arkasında bile olmadığın o zamanlar. Ha birde, iyi bir yalancı olduğumu söylemiş miydim? Çünkü seninle olan gülüşlerimi kavgalarıma değişmem dediğimde, sadece bir yalandı o da. Aynı senin gelip geçici sevgin gibi.
taerapiyim
Çık zihnimden aklımdan, ayak izlerin bile kalmasın arkandan...
taerapiyim
Zor olan neydi? Hiç bilmiyorum. Sevgine ihtiyacım yoktu, sensiz olabilirdim. Fakat seninle bir yabancı olmak, arkamdan dediklerini duymak en acısı gibi gelmişti. Sıcak ve yumuaşak sesinin kulaklarımda artık acı içindeki çığlıklar gibi duyulması normal miydi ki? Beni yapayalnız bırakmış insanlara benzeyip, onlarla takılman normal miydi ki?
Oysaki ne demiştin giderken... Seni seviyorum demiştin. Konuşmak istemiyor oluşun, gitmek istiyorum demene rağmen seni seviyorum demiştin. Bencil olduğunu kabul ettin, kendini düşündüğünü ama bir yandan beni üzmek İstemediğin ve sevdiğin için gittin değil mi? Kendi kafamda kurduğum bir kurgu muydu bana değer verdiğin, beni sevdiğin hiç bilmiyorum ama elbette bana hırkanı verdiğin gece anlamalıydın... Sana aşık olduğumu. Şimdi bitmiş birkaç kırıntı gibi sana olan sevgim, güzel bir pastayı çöpe atmak gibi sana olan sevgim. Çünkü sen beni hiç sevmedin, çünkü senin kalbin başkası için tekliyor, başkasını arıyordu gözlerin... Her şey sona yaklaşmış ve elimde hiçbir şey kalmamışken ayakta durma sebebimdin. Oraya neden gelip gidiyorum sanıyorsun? Arkadaşım yok, kimseyi sevmiyor onlar da beni sevmiyorlar. Davranışlarım yüzünden o kadar çok insan kaybetmiştim ki, kaba isteklerim, ilgisizlik... Bunların hepsi sayesinde birçok insanı kaybettim. Fakat sana hiçbir şey yapmamıştım, sadece bana kendimi değersiz hissettirmeni istemiyordum. Tanıdığım kişi sen değildin, beni bu kadar görmezden gelen kişi sen miydin cidden? İlk tanıştığımız günü o kadar özlüyorum ki... Şu an başka insanlarla tanışmamayı yeğlerim ama seninle defalarca defalarca tanışmak isterim. Neler yaptığını, neleri sevdiğini, nasıl konuştuğunu en ince ayrıntısını öğrenene kadar yine seninle tanışırım.
taerapiyim
Giderken bile yalan söyledin.
Beni sevdiğini söyleyerek giden bir yalancısın.
Seven insan hiçbir şey uğruna bırakır mı sevdiğini?
Sevdiğini kıra döke bırakır mı bırakırsa da?
Sevdiğin kişiyi söyleyerek, sensiz mutlu olacağını söyleyerek, her şeye sahip olduğunu söyleyerek?
Sende herkes gibiydin. Gittikten sonra bile seninle barışmak için yalvardığımı insanlara anlatan birisin.
Sen farklı değildin. Seni farklı yapan sana hissettiğim duygulardı. Şimdiyse geride hiçbir şey kalmadı.
taerapiyim
Neler yaptığını, neleri sevdiğini, nasıl konuştuğunu en ince ayrıntısını öğrenene kadar yine seninle tanışırım. Hiç sonu yokmuş gibi sarılırım sana, sahi sana hiç sarılmadım ki ben? Keşke sarılsaydım. Çok garip gelirdi, istemezdin belki ama yine sarılsaydım keşke... Parfüm kullanmadığını biliyorum, ama sen yine en güzel kokuya sahipsin. Huzurun kokusu... Havanın en güzel rengine karıştığı zamanlar, hızlı adımlarla yürüdüğün zamanlar seni izlemek ne çok zevk verirdi bana. Seni dinlemek, bazen alay edişlerini dinlemek. Belki de benim yanlış anladığım tatlı flört edişlerini dinlemek... Seninle o kadar çok şey paylaştım ki şimdi senin yaptığın gibi bir yabancı olmak zor geliyor bana. Bir başkası olsa yalnız kalmamak için isterim onu geri, seni istiyorum çünkü sen benim için bir tek kişi gibi değilsin... Seninle konuşmak sanki milyonlarca insanlarla konuşmak gibi! Senin yanında olmak huzurun ta kendisiyle tanışmak gibi. Seni sevmek cennette olmak gibi, ama seni sevmek bir yandan da cennetteki elmayı yemek gibi... O kadar çok anlatmaya çalıştım ki sana, keşke yine anlayışlı olsan bana karşı. Bir sürü arkadaşın olunca, ben hala aynı kalırım senin için sanıyordum. Oysaki senin için bir oyalanma, benim diğer insanlara yaptığım o "yalnız olmamak için takılma” ile aynıymış. Değer veriyorum dersin ama onlar sadece bir kelimeden ibaret kalır... Yalancı.
taerapiyim
Gözlerine korku dolmuş, kağıda kalemi bastırdıkça devrilen ağaçlar benzeri kırılır ucu kalemin, neler çizerim neler anlatırım bir bilsen... Bir sema çizerim, üstüne parlak bir güneş ya da ışığını çalan bir dizi yıldızlarla bezeli ay... Hiçbiri bir insanın gözleri kadar karmaşık ve yaratıcı duygularla bezeli olamadı.
taerapiyim
Günler sayılı, zaman hızlı.
Fakat sen gelmeyi bile düşünmekten acizsin.
taerapiyim
Mezarımda titreyen kemiklerime kazınmış aşkın...
taerapiyim
Teorik olarak her şey yapılabilir, yapılana kadar.
taerapiyim
“Varoluş ve yok oluş meselesi gibi geldi bir an...
Bütün sorumluluklar ve acılar altında narin cılız bedenimin kemikleri kırılıyor, kırılma sesleri kulağımda küçük bir çocuğun acı feryatları gibi geliyordu. Gün sonunda tekrar uyanmak üzere uyuyordum, asla ebedi bir uykunun verdiği huzuru tatmak için değilmişçesine.”
jeonixkook
En sevdiğim, kalbimin her köşesine dağılmış haldesin. Nüfuz etmişsin bedenimin her bir köşesine...