Marsel

Madem geldin, uğradın yanıma
          yaslan, kavruk gövdem bu.
          Yaşım kaç mı? Saymadım ki,
          ya da unutmuşum, bağışla.
          
          Bu: bir boşluk: içimde
          Yaşamak izi de denir,
          Sanki, nice kelebek tozu, içinde.
          
          Çok durdum, hiç gitmedim ben, bu dağ başında
          Rüzgâra ağladım bazen,
          Bazen derdimin dibini saydım ıssıza.
          Yaşlı, durgun bir zeytin oluşuma bakma
          Şuramda bir su vardı ve şuramdan
          Neşeyle akardı aşağıya.
          Ela birini sevdim ben de zamanında.
          
          Kalkıyor musun? Kalk, ama
          Kaderinin sesini unutma, gönül gözünün yanına.
          Ve sözünün içine çektin madem,
          Madem aldın beni rüyana
          Bu da benden, dalımdan bir hatıra:
          Ayrılığın gümüş bilgisidir o, al
          Helalü hoş olsun sana.
          
          Git ve unutma
          Ha vardır benim dallarım şimdi
          Ha hatıra.

Başımız sağolsun ️

Öyle sinirliyim ki.. bir de hâlâ kader diyenler var

Bu ülkede bir şeylerin fark edilmesi için illa masum insanların ölmesi gerektiğini bir kez daha hatırladık daha önce de söyledim,  bu ülkeden bir bok olmaz 

Kurudu güllerin, sahibimiz gitti dercesine

Öyle güzelsin ki, kuş koysunlar yoluna

Bir ipe bağlanmayı öğrenmek, Henry the Lee

Bazen hayat yorar insanı

Günlerden sonra bir gün,
          Şayet sesimi fark edemezsen,
          Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
          Bil ki ölmüşüm.
          Fakat yine üzülme, müsterih ol;
          Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini.
          Ve neden sonra
          Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede. 
          Hatırla ki mahşer günüdür,
          Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.

Al, bu dünya al senin olsun 
          Ne olur benden artık uzak dur.
          Bir günahım varsa işlediğim,
          O benim borcumdur.
          Sen varını yoğunu al,
          Hepsini al da 
          Beni benimle benimle bırak