“Ah benim irrasyonel sevgilim. Senin burada olmayışın yalnızlığımın mertebesini bir derece daha katlanılamaz kılıyor. Bin kez haykırdım bunu gün doğumuna. Ben ki, insanlığın dilini daha doğarken sökmüş olan. Nasıl olur da gözlerine bakıp anlayamam, hiç çözemedim. Sende tahmin edilmeyecek hamleler var. Ki bu yirmi birinci yüzyıl için yeterince sıradışı. Bak bi’ fikrim var. Yağmurlar yağsın üzerimize. Ancak bir felaketle tekrar sevebiliriz. Kıyametler kopsun başımızdan aşağı. Biz ancak böyle sevilebiliriz.”
