Yıldırımlı, yağmurlu, soğuk geçen bir yaz havası...
Neden bu kadar tutkulu anlamıyorum bazen. Ama sonra anlıyorum ki yükseklerdr olsa bile, tutkun olsa bile daha narin, daha zarif...
Sanki bana öfkesini göstermek, ne kadar ağlamaklı olduğunu öğretmeye çaba sarfediyor.
Bazen de özlüyorum o'nu. Tek değer vermek istediğim, fakat hiç görmediğim bir türden. Hani hep uzaktan seyreder insan...
Babam, özlüyorum işte onu. Kaydı gitti rüyamda ellerimden, koynumdan...