tanrisalmevzu
bana dünyayı o göstermişti. meğer benim hiç haberim yokmuş dünyadan. öylesine yaşıyormuşum yani. mesela öldürmeyi ve öldürülmeyi bilmiyormuşum. şubat ayıydı. ezik büzük yapraklar toplatmıştı bana. kaç yılında basıldığını bilmediğim kitaplar okutmuş, korkunç filmler izletmiş, herhangi bir şeyle mücadele edemediğim için bana acısız intihar metodları öğretmişti. yanlış hatırlamıyorsam bi şubat ayıydı. hiç fotoğraflara bakmazdı o. belki de bu yüzden omzuna yaslanayım istemedi. oysa ona ağlamaklı bakışlarım, belki yanağıma bir öpücük bırakır diyeydi. veya "bana nazar et deyişim" yüzüme sadece bir kez baksın diyeydi. çünkü o, yatağa girmeden önce tüm çocuklara uykusunu verendi. delikanlılığımın son kırıntıları da onu severken tükendi. saçlarına güvenip mukadderat dedim, sonra bir çizik daha attım bileklerime. bununla beraber tam 26 oldu. işlemeli deri bir ceketi vardı. onunla bile sohbet etmek isterdim. ama bazen insan hükümetle aynı şeye üzülebiliyor. artık pazarlık da kalmadı. kesiştiğim her azrail hırlayan köpeği seveceksin dedi bana. neden aynı anda yapamıyoruz ki bazı farklı şeyleri. keşke onun uyuduğu gecelerde, ben fahişeliğin tüm romantizmlerden sıyrıldığını, yalnızca bir baştan çıkarma arzusu olduğunu düşünseydim. ama azrail yerine o karşımda olsaydı ona bir çift lafım olurdu. ona derdim ki; üst üste yapışmıyor yara bandı. kanat istediğin kadar kanat yan yanayız sonuçta. sonuçta gökyüzü ayrı şekillerde ama günden güne geriliyor yüzümüz... unutuldum sanırım. artık yansam da tutuşmam. insanların korku duyduğu her şeye sahibim.
tanrisalmevzu
mezarlıklara mektup bırakmakla geçiyor tüm günüm. galiba allahı bulana kadar da devam edeceğim. ne olur beni ihbar etmeyin. bana sadece ben zarar verebilirim artık. bak 27 oldu. beni duyuyor musun ya rab? beni fark et artık. yaratıldığım malzemeye neden patlayıcı madde koydun? affet haddimi aşıyorum. sen en iyi bilensin. ama ne nasıl desem, üzülüyorum allahım. biliyorum bu kimsenin umrunda değil, bu hiç kimsenin umrunda değil. beni cezalandır istersen. at beni ateşine. ama sonra ellerime üfle. şiirlerimi hayal et üflerken. ya da hiçbir şey yapamıyorsan bu daralmış göğsüme, bir trafik cezası gibi kesiver bileklerimi. en fazla 28 olur...