vanna

Nefes almayı unuttum. En son ne zaman gerçekten nefes aldığımı unuttum. Bir el var boğazımı sıkan ve asla bırakmayan, ancak kim bilmiyorum. Neden yapıyorsun bunu bana? Neden? 
          Hayat yaşamaya değecek kadar güzel mi? 

Bu kadar kötü olmak zorunda mısınız?

Gerçekten en son ne zaman içimden geldiği için güldüm ben? Hiç hatırlamıyorum, hayır. Neyse, eğer yanınında gülüyorsam bil ki, sadece sana bir şeyler göstermek istediğimdendir. Belki, sahte gülüşümün ardında ki kırgınlıklarımı göstermek isteyebilirim. Ya da acılarımı, neyse. Anlarsın sen, ya da anlamaz güler geçersin. Sen beni ne zaman gerçekten anladın ki, gün ışığı.

Ve bu dünyanın bir çiçek kadar güzel ve naif insanları, her şey için özür dilerim.

Her şey için teşekkür ederim.