Bugün günlerden 22 Haziran 2024. Uyuyamadığım beşinci gün, gerçi dün uyumuştum. Yani sayaç sıfırlandı diyebilir miyiz?
Merhaba sevgilim. Nasılsın? İyi değilsin çünkü ben bir aptalım. Kesinlikle öyleyim. Reddedip sorun olmadığını söyleyeceksin. Hep öyle söylersin. İyi bir insansın çünkü, pek çok insan tam olarak aksini düşünse bile.
Öyle düşünenlerin düşüncelerinin önemli olduğunu sanıyorsan bil ki yanılıyorsun. Senin hakkında kötü düşünen insanların benim nazarımda o kadar da önemi yok artık.
Bir yanlış anlaşılma ve peşinden gelen travmanın bende bıraktığı derin pişmanlıktan dolayı böyleyim. Yüz yüze konuşsak kısa sürede halledebileceğimiz bu konuyu sırf mesafeler yüzünden bu kadar uzatmak çok üzüyor...
Oysa bir kere gözlerine bakıp sana seni verdiğimi söylesem ve sarılsam her şey çözülecek gibi sanki... Neden ben oradayken bunları konuşmaktan kaçındım ki? Yüzüne bile bakamamıştım... Sen ayrılığımızdan sonra neler yaşadığını, neler hissettiğini tek tek anlatırken ben gözlerine bile bakamadım balım. Bakamadım işte.
Uykum mu geliyor ne, gözlerim acımaya başladı. Uyumayacağım ama. Bu gece kırgın uyumana sebep oldum. Uyuyamam. Merve güzel bir uyku çekmek istiyorsam bunu hak etmem gerektiğini söylemişti. Bu yüzden mi o rathatça uyuyorken ben burada uykusuzluğa sürgün edildim?
Bitanem... Nasıl anlatırım ki satırlarımla seni sevdiğimi? Bilmiyorum ama denemek istiyorum. Denesem olmaz mı?
Belki de yetersiz kalacağını hissedip hiç denemem.
Aptalım.
Gerçek bir aptal.
Sevgilim sanırım ben başa dönüyorum. En başa dönüyorum yeniden. Düzeltmeye çalıştığım ne kadar şey varsa hepsinin elimden yeniden kaydığını hissediyorum ve bununla ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Sadece... Senin unutmaman gereken tek şey, tek şey seni çok seviyor olduğum. Ne kadar kırılırsam kırılayım, parçalanırsam parçalanayım durum böyle. Seni seviyorum. Hep evim olarak kalsan olmaz mı? Hep evin olarak kalsam olmaz mı?
