Rüzgar dudağının kenarıyla gülümsedi ve bakışlarını bir an yere çevirip tekrar bana baktı.
"Sen hep çok, çok mu teşekkür edersin?"
"Ama çok-" Eğlendiğimi söyleyecektim ki lafımı kesti.
"Çok, çok rica ederim Miray. Ne zaman daralırsan ve," Gözlerime baktı, "ne zaman bu kadar güzel olursan," bakışlarını kaçırdı, "yani istediğin zaman yapabiliriz işte. Söylemen yeter." Utangaç bir gülümseme ile cümlesini noktaladı.