Anlamıyorlar anne;
Hiçbişey istemiyor içim.
İstediklerimi yapıyorum gülümsüyorum,konuşuyorum ama içimde bi boşluk var.
Herkes bişeylerin yolunda olduğunu düşünüyor,oysa ben her geçen gün daha da uzağa çekiliyorum.
Bişey sorsalar cevap vermek bile bazen çok zor geliyor.
Ne sevincim sevinç gibi nede üzüntüm gerçekmiş gibi.
Kendimi bir yolun ortasında nereye gideceğini bilmeyen biri gibi hissediyorum.
Onlara anlatmaya çalışsamda kelimeler hep boğazıma düğümleniyor.
İçimdeki sessizlik büyüyor anne;
İçimdeki sessizlik günden güne büyüyor.
Beni bi tek sen anlarsın biliyorum ama seni bile yoracak gibi hissediyorum...