Αγαπημένα μου κορίτσια, ναι, εσείς που σύντομα θα βρίσκεστε σε μια αίθουσα παλεύοντας για τα όνειρα σας...
Οταν τύχαινε να με ρωτήσουν "τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω", από την πρώτη κιόλας στιγμή, η απάντηση ήταν η ίδια. Κτηνίατρος.
Τα ζώα ήταν και παραμένουν ένα μεγάλο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.
Ήταν η αυτό ή τίποτα.
Ως άνθρωπος που αγχώνεται εύκολα, είχα βγάλει πολλά σημάδια σε κάποια σημεία του σώματός μου. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, κάποιες φορές να φάω και συχνά ξεσπούσα σε κλάματα από την ψυχική ένταση. Με λίγα λόγια, η πανελλήνιες εντάχθηκαν στην λίστα μου ως μια από τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής μου.
Εν τέλει, δεν πέρασα σε καμία από τις επιλογές μου και για ένα καλοκαίρι τα "είσαι ανίκανη" και "δεν είσαι αρκετή" έμπαιναν και έβγαιναν από το κεφάλι μου.
Αυτή την στιγμή οδεύω προς την σχολή μου. Και νιώθω πιο πλήρης και γεμάτη από ποτέ. Όχι, δεν είμαι κτηνίατρος. Ούτε φοιτώ σε κάποια στρατιωτική σχολή, όπως είχα εξαρχής σχεδιάσει. Προφανώς, θα είναι για πάντα κάποια από αυτά τα "ημιτελείς" όνειρα μου, όμως δεν μετανιώνω για τίποτα μέχρι τώρα.
Εν κατακλείδι, αυτό που θέλω να πω, είναι πως οι Πανελλαδικές εξετάσεις είναι μια από τις πρώτες και πολλές "μάχες" που θα χρειαστεί να παλέψετε για να διεκδικήσετε αυτό που θέλετε.
Κανείς δεν λέει ότι είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Περάσεις - δεν περάσεις, να θυμάσαι καλά τι αξίζεις και ποιά είσαι.
Και εάν εν τέλει, εάν δεν τα καταφέρεις να θυμάσαι πως προσπάθησες. Πως η αξία σου, η ευφυΐα και οι γνώσεις που κέρδισες δεν σε καθορίζουν απο αυτή την μάχη.
Ότι είναι προσχεδιασμένο για εσένα από τον Θεό, το σύμπαν - (ονόμασε το όπως θέλεις εσύ) - να σε βρει, θα σε βρει.
Και τότε, σαν θαύμα, όλα θα βγάζουν νόημα.
Καλή σας επιτυχία! Να προσέχετε και να σας ΑΓΑΠΆΤΕ
- Από μια κοπέλα που ένιωσε ότι έχασε τα πάντα και όμως τελικά κέρδισε τα πάντα.