იანა

შენზე ვფიქრობდი, შენზე ვდარდობდი... ერთი უსლი მქონდა როდის გნახავდი... მეტირებოდა,მეღიმებოდა, მათენდებოდა და მაღამდებოდა... არაფერს ვჩიოდი.. არ ვჩიოდი რომ დამმივიწყე, არც იმას რომ მარტო დამტოვე, არც იმას რომ დამივიწე... შეუდრეკლად ვიღებდი და ვუმკლავდებოდი ყველაფერს...
          ველოდებოდი დღეს როდის გიხილავდი, როდის სემეძლებოდა შენი სურნელის აღდგენა ჩემს მეხსიერებაში...
          და ეს დღეც დადგა, მაგრამ ყველაფერი სხვაგვარი იყო...
          შეიცვალე მეც და შენც... აღარ ვიყავით ისინი ვინც ერთდროს, ერთმომენტში, მხოლოდ საკუთრი თავებით ვცხოვრობდით, მაგრამ მე სენ არ დამვიწყებიხარ...
          ყოველდრ გელოდი და ელოდი, იქამდე სანამ შემეძლო...
          ახლა უვე აღარ შემიძლია!
          გავუფერულდით, გავუცხოვდით...
          შენ ის აღარ ხან ვინც მე მინდოდა, მე კი ის აღრ ვარ ვისაც სენ სურდი!
          ახლა მხოლოდ მოგონებების ამარად შემიძლია შენი აღდგენა, მაგრამ არ მკავს სურვილი იმისა რომ კვლავ ჩაგეხუტო ან მოგეფერო...
          ახლა შენ მელი, შენ გტკივა...
          იმედია ახლა მაინც გესმის.. 
          მე არ დამიტოვებიხარ ეს შენ იყავი...
          არც დამავიწყდი, ესეც შენ იყავი...
          მეორე შანს ნუ მთხოვ, როცა პირველიც არ გამოგიყენებია!
          ახლა ყველაფერი სხვაგვარია...
          ფერვიცვალე,გავუფერული, გავუცხოვდი...
          ახლა ყველაფერი სულ ერთია...
          ყველაფერი კი შენი ბრალია...
          ახლა შენ გინდივარ, მაგამ უკვე გვიანია...
          ვიცი ბოლოს არც შენ გენდომები, რადან ორივე გავუფერულდით...
          ახლა ძველი გრძნობები უცხოა ჩემთვის!
          შენ და მე უკვე გავუცხოოვდით...
          :)

ბედნიერება ყოველთვის წამიერია.  უბრალოდ არის მომენტები როცა რაღაც დღეს რაღაც უფრო უკეთესადაა ვიდრე სხვა დღეებში...
          მოვლენ, თავს შეგაყვარებენ, გულში ადგილს მოგპარავეენ, შეგაჩვევენ თავს და მერე ისე უჩინარდება თითქოს არც ყოფილა... უსიტყვიდ , უმუზეზოდ, საკუთარი ცხოვრების ნაწილის ფასად გტოვებს... არ ვლაპარაკობ, არ ვფიქრობ უბრალოდ ვცოცხლობ არ ვცხოვრობ... არავის შეცოდება მჭირდება უბრალიდ სიყვარული მინდა ვიგრძნო... არ მინდა  ყალბი თანადგომა უბრალოდ მეგოვარი მინდა... არ მჭირდება უაზრო სიტყვები უბრალოდ საქციელი მინდა....
          წავა.... წავა და მის გახსენებაზე ყოველთვის იმედგაცრუება გამკრავს გულში...
          რა დამღლელია ყველაფერი.... უბრალოდ შეგიძლია  მალევე  დაამთავრო ყველაფერი მაგრამ გყავს  ოჯახი  სადაც დას ეჩხუბები, დღე არ გავა დედას არ ეჩხუბო და მამას ვერ ესაუბრები, მაგრამ მაინც უყვარხარ და წუხან შენზე...
          არ ვუწოდებ დაბრკოლებას მაგრამ არც ხსნას რადგან რომ არა ისინი ეს ტანჯვა დასრულდებოდა მალე...
          არ მსურს ბედნუერება, რადგან სწორედ ის გწირავს უბედურებისთვის...
          უბრალოდ ციცხლობ.... ცოცლობ როგორც ყველა... ერთი დიდი წრე რომელზეც ყველა ტრიალებს.... იბადები, ერთობი, იზრდები, სწავლობ სამსახურისთვის, სამსახურს ეძებ ფულისთვის, ფულს კი მომავალი ოჯახისთვის.... უწყვეტი წრე რომელიც ღმერთმა უწყის როდის გაწყდება....
          ხანდახან საკუთარ თავზე ვბრაზობ რომ ღმერთის სამართლიანობაში ეჭვი მეპარება .... და ვიცი რომ გულის სიღრმეში ასეა... მან ჩვენთვის შვილი გაწირა.... მას უბდა ეთქვა ჯანდაბაშიც წასულა ეს ხალხი და მისი კარიბჭე მოეხურა... სწორედ ამიტომ ვბრაზდები როცა მასში ეჭვი მეპარება.... მისი უსამართლო სამართლიანობის გამო მაქვს შიში და სიყვარული მისი... მეც ერთქვარი ღმერთი ვარ ჩემი ცხოვრების რომელიც უსამართლო სამართლიანობას იცავს.... ოჯახისთვის თავს ვწირავვ.... ისე გამომდის თითქოს უბედური ვარ მაგრამ მხოლოდ ის გამიგრბს ვისაც ჩემი ესმის.... არ არის თინეიჯერერული ახირება.... თუ ყველა მშობელს და მოზარდს ერთი პრობლემა აქვს რატომ არ ფიქროფთ რომ ეს მარტო დეპრესიული ახირება არ არის...
          არ ვითხოვ ბედნიერებას უბრალოდ მსურს უკეთესი დღეები მრავლად იყოს.... ბედნიერი ვერავინ იქნება სამარადისოს....

https://www.wattpad.com/user/purplegoddessg
          არ ვიცი... უბრალოდ წაიკითხეთ ამ გოგონას ფიკები... ნებისმიერზე თავს დავდებ რომ შესანიშნავია... მართლა რამე ღირებულის კითხვა თუ გინდათ მაშინ უბრალოდ ლინკზე გადადით... განსაკუთრებით ფსიქოპატი მომწონს, რომელიც ყველანაირად გაწონასწორებულია.... იმისთვის ვისთვისაც ფიკებში აღწერილი ვნება სიყვარულს "ამახინჯებს" მისი აღწერით ნენერწმუთ აქ ასეთ რამეს ვერ ნახავთ.... ყველაფერი ზომის ფარგლებშია იმდენად,რომ ვერც კი შეამჩნევთ როგორ ჩაგუთრევთ ფიკი და როგორ გავა დრო მის კითხვაში..
          "ღირებულება უბრალოებაშია"-მხოლოდ ამ სიტყვებით შემიძლია გადმოვცე ამ გოგონას ნამუშევრები...