Ben bu hesabın sahibiyim, şifremi unuttuğum için artık giriş yapamıyorum. Şifremi ilk kaybettiğimde dünyam başıma yıkıldı. Her şey çok kötüydü artık. Berbat bir haldeydim. İlk önce hiçbir şey yapmayıp sadece bekledim. Belki bir şekilde açılır diye bekledim ama olmayacaktı, olmadı da.. Sonra yeni bir hesap açtım kendime. Yeni bir hesap eskisini unutmamı sağlamamıştı evet. Biraz eski için ağladım. Üzüldüm. Sonra zaman geçti. Bir ay, iki ay.. Ben unuttum. Zaten hayatım wattpad'den ibaret değildi.. Ama o zor zamanlarımda ki gerçekten kitabımı okuyanlar bilir, çok zor şeyler atlattım Allah'a şükür, tek dayanağım burasıydı. İçimdeki öfkeyi, acıyı, pisliği, kitabıma akıttım. Sizi yaralamışım bazılarınız öyle söylüyor.. Zaman geçti, ilaç gibi yaralarım sarılmaya başladı.. Zaman geçti, ben gülümsemeyi tekrardan öğrendim. Zaman geçti, ben yine hayata döndüm. Ne yaşadın ki sanki demeyin. Anlatamam.. Şimdi yeni bir hayatım yeni bir hikayem var. Yeni bir ben var.. Orada mutlu muyum? Burada olduğundan saha fazla hemde. Bunu okuyacak mısınız bilmiyorum. Belki hiçbiriniz görmeyeceksiniz bile.. Umrumda değil. Sadece şunu demek isterim ki, ben size acılarımı, kederlerimi, dertlerimi bıraktım. Siz bu armağana sahip çıkmak yerine üzerini ezip geçtiniz. En başta hepinize ÇOK AMA ÇOK teşekkür ediyorum. Sonra ise, acı çeken küçük bir kız çocuğunu anlamadığınız için hepinizi öpmek istiyorum. (tabiki istisnalar var. Onları çok seviyorum ❤❤) Ama kötü yorumlar, iyi yorumları öyle bir çevreliyor ki eski kötü günlerime dönesim geliyor. Neyse. Çok uzattım. Her ne olursa olsun sizi seviyorum. Bir daha bu sayfaya yorum yapmayacağım ve kapanması için de elimden geleni yapacağım.. Anılarım burada güvende sanıyordum, değilmiş. Teşekkür ederim hepinize minnettarım.. Hoşça kalın. Mutlu kalın.