Hayatım hep destansı hatalarla doluydu. Birbirinin ardından gelen , tekdüze sayılmayan ve yanlış birikmiş kararlarla dolu bir yaşam. Artık hangi hatam diğerinin arkasından geliyordu bilmediğim sayamadığım bir aralıkta kendini akıntıya bırakmış bir rüzgar gibi manasızca esiyordum. Hangi hatam ötekinden daha beterdir hatırlamıyorum bile. Nitekim sen , hepsinden üstün gelene kadar. Sen en büyük hatamdın. Ve neyseki ben, hatalardan zevk almaya düşkün bir manyaktım. İkimiz birbirinin içine geçmiş paratonerler gibiydik. Farkındaydık.