İçimde yalnız bir ruh taşıyordum. Belki biraz yaralı, asla vazgeçmeyeceğini ifade eden ama hep vazgeçen, hasta bir ruh... Küçükken elinde tuttuğu kalemi dudaklarının arasına almış ve dişleriyle kemirmeye başlamış. Yazdığım satırların bir kısmı yanmış ve bir kısmı da ellerimi ve ayaklarımı bağlamış, içindeki kelimeler satırlara kilit olmuş, satırlar birleşerek bir kafes şeklini almıştı. Bense bu hapiste tutsaktım. Asla kurtulamayacağımı biliyordum.
Yayınlama tarihi: 31.12.2016 23.59
Yeni hikayem TUTSAK'ı okur musun?
