@thehandsome4
Siyah beyaz televizyonlar,çıplak ayakla sokakta koşuşturan çocuklar,takım elbiseli güzel insanlar,birer birer gittiler bu hayat sahnesinden.Onlardan geriye hiçbir şey kalmadı.Aşklar,dostluklar,masum insanlar çıkar uğruna birer birer Harcandı.Ne bir tutam sevgi kaldı geriye ne de masum bir tebessüm
Aslında mutsuz bir güne uyanmıştım her zamanki gibi.Dalından düşmüş bir yaprak misali,sürünüyordum şu hayatta.Yani daha doğrusu bedenim hayatta fakat ruhum yasta.İşte öylesine çaresiz dolanırken kimsesizler şehrinde,birden gökyüzüne baktım ve bir ay gibi parladı yüzün,bulutların tam ortasında.O an yağmur yağsın istedim avucumu açtım bana yağmanı bekledim.Her zamanki gibi yine gelmedin,yine yağmadın kalbimin en derinine,ve ben yine yalnızım sensizim kimsesizim...
Bir bakmışsın gökyüzü gülümsüyor,az ilerde güneş açmış,etrafı papatya kokusu sarmış ve kuş sesleri bozmuş sessizliği.Her şey bu kadar güzel iken birden geldin aklıma.Yavaş adımlarla yürüdüm ve oturdum bir tepenin yamacına.Sonra sordum kendime seni unutursam mutlu olur muyum?diye.Denemek istedim ve kalktım yolda giderken düşündüm, papatya koklamazsam seni hatırlamam,çünkü sen kokuyordu.Biraz daha yürüdüm gökyüzüne bakmazsam yine hatırlamam,çünkü senin gibi gülüyordu.Yürümeye devam ettim güneşe bakmazsam hatırlamam,çünkü senin gibi aydınlatıyordu karanlığımı.Elimde bir tek kuş sesleri kalmıştı fakat onlarda seni hatırlatıyordu.Çünkü senin sesinde huzur doluydu.Çaresizce oturdum olduğum yere,seni unutmak o kadar kolay olmayacaktı,çünkü sen benim dünyam olmuşsun.
Kendime kızıyorum sadece,aşk denen yüce duyguyu basit insanlara yakıştırdığım için.Haklıyken kaybetme korkusu ile sustuğum için.Gecelerce döktüğüm gözyaşı için.Gitmek istediginde sergilediğim o çaresiz basit yalvarma için.Sonra dedim ki sen kimdin?Hayatımda neden bu kadar yer ettin?Iyi rol yapmışsın inandım.Gerçekten seviyorsun sanıp bütün ömrümü sana adadım.Şimdi düşünüyorum da neden kandım?Yok yere yandım,gençliğimi mahvettim uğrunda harcadım.
Fazla değer verdiğimizden dolayı hayal kırıklıklarıyla yürüyor ve artık kimseye eskisi gibi masum bakamıyoruz.
Bazen sovmek istersin hayata cekinirsin cekinme senden çaldıklarını hatırla ve en büyük küfrünü savur.
Öyle yoruldum ki bütün mevsimler sonbahar bende.Yaprak misali dökülen gözyaşlarım, bitmek bilmeyen uçsuz bucaksız bir yol,gittikçe artan keder,hüzün ve şimdi de sensizlik çöktü üzerime ben böylesine çaresizken gerçekten iyiyse gecelerin sana da iyi geceler
Bazen sonunu düşünmeden saçma sapan işlere kalkısırsınız ve gün gelir öyle insanlar çıkar karşınıza size öyle dersler verir ki kendinizden utanırsınız.Evet benim canımı yaktılar,çok üzüntüler yaşadım.Bütün insanlari severken korkunç bir canavara dönüştüm zamanla.Fakat anlamadım hiç olmadığım bu kişiliğe nasıl büründüm sanırım duygularima kinime yenik düştüm.Herkese güçlü olması gerektiğini,acılardan ders çıkarması gerektiğini anlatırken.Güçlü kalamadim,acilardan ders çıkarmak yerine kin kustum etrafa.Ben neden böyle oldum?Eskiden karşımda bir insan aglarsa bende aglardim dayanamazdim.Artik kolayca insanları üzecek kadar korkunç biri oldum.Vazgeçmeliyim ucuz intikam oyunlarından,baskalarını üzüp mutlu olmaktan ben bu değilim,ben bu olamam.Bana hatami anlatan beni benligime kavuşturan insanlar iyiki varsınız.Iyiki çıktınız karşıma yoksa nasıl çıkardım karanlıktan aydınlığa?
Çok dertleştim çok insan tanıdım fakat geçmez sorun benim gittikçe kalpsizleşip insanları kırmam
Deniz gözlüm adlı yazımı okuyup yorumlarsanız çok mutlu olurum görüşleriniz benim için çok önemli şimdiden teşekkürler
Knk kaç gündür sesin çıkmıyor nerelerdesin sen ;)özlettin valla ;)
takip için teşekkürler :)
