Heyhat, bir dertten mustaribim, adı -herkes bilir- Terre.
Derdimin dermanı yok, o yüzden sus dedim kendime, yeter.
Yakındığım kadın asla bilmedi herhangi bir şey.
Onun alt katında, hiç fark edilmedim herhalde Ayaklarının dibinde istirahatte, oysa yapayalnızım Dünyadaki müddetimi doldurana dek
Sessizlik isteyerek ve karşılık görmeyerek
Tanrı ne tatlılık vermiş ona ne de şefkat
Ama o karar vermiş bana dinletmeye
Dört bir taraftan gelen şu çekiç gürültüsünü.
Yüce Merhamete her gün ihanet ederek
Kendiyle dopdolu şu dizeleri okurken
"Kim bu kadın acaba?'', anlamayacak asla.