Kayıplar yaşar bazen insan.Bazen en değer verdikleriyle;bazense en kazanmadıklarıyla.
Bazense kazanmaz bile.Bakakalır ardından yanlızlığıyla.Gecenin sis dolu laciverti gökyüzüne perde çekerken;ne kaybedenlerin nefesi kalır orta da ne de gri bulutların damlaları.
Elmacık kemiklerine karışan yağmur damlaları dökülmek bilmez.Sense sadece bileklerinden kızıl yağmurlar oluşturursun ve acılar artık kabuk bağlar kesilmez bile...
Yazmaktaydı sanırım tek çare. İçine bir parça huzur serpiştirip yazmak...
Canını yakan şeyleri haykırma şeklidir belki birazda.Sessizce acı haykırışları hissetimek için bir yoldur belki..
Sana kendinden başka suskunluğu anlatan kişidir kelime oyunları.Ve duymak istediğin ne varsa yüzüne çarpan yıldız tozudur belki.Unutma küçük RUH HASTASI yıldızlara fısıldamak bir tükeniştir.Asla başlangıç değil.Çünkü bizim başlangıcımız kaybetmenin ta kendisidir.. #Sessiz Feryat#
Sevgili takipçilerim.Canpare okurlarım.Bugün akşam 8.30 gibi yeni bir kitapla sizlerleyim.Küçük umutlarla tekrar bir gökyüzü inşaa etmeye ne dersiniz?...
Akşam TANITIMDA görüşmek üzere...
Sizleri seviyorum...