Valeria

Affet Theodore, hastalıklı zihnimden seni hiç kurtaramıyorum. 

İçiyorum ama hiçbir zaman yeterli gelmiyor. 

Ve şimdi, zihnimdeki silikleşmiş silüetini de kaybediyorum. 

Ve kendimiz olmak için daha kaç kişi olmamız gerekiyor? 

Kendimiz için kim olduk?

Şizofren aşka mektup, Cezmi Ersöz.

Çocuksu bir saflıkla, tek vazgeçemediğinin ben olduğuma kendimi inandırarak hayatına boyun eğmekti.

Sevmek, ruhumun tek sahibi olan seni sahiplenmemeye kanaya kanaya razı olmaktı.

Canlı kalan tek yanımsın.

Şükrü Erbaş'ın Aykırı Yaşamak şiirinden bir kesit. Profiliniz yakışmış.

Tarihlerde yaşatıyorum seni. 

Eski beni nerede ve nasıl kaybettiğimi hatırlamıyorum. Sadece bir akşam vakti balkon serinliğinde otururken geldiğim tüm yolların bana ne kadar uzak olduğunu gördüm. 

Sen, seni öldürürken elleri bile titremeyen herkesi yaşatma derdindesin. 

Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu.
            Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun. 

Ve biliyorum ki, yanı başımda dahi olsan yollarımız kesişmeyecek. 

Biliyorum buralarda bir yerlerdesin.

Kafamın içi darmadağın. Yorgunum. Her zamanki gibi. 
            Gülüp geçeceksin büyük ihtimalle, içmeyi bırak zararlı diyeceksin. Sen sigara ve alkol öldürüyor diyeceksin, ben sen diyeceğim. Sensizlik beni öldüren.
            Gözlerini devirdiğini hisseder gibiyim, bu öyle basit bir şey değil inan.
            Tüm dünyaya gücüm yeter de senin olmadığın bir güne daha uyanmaya gücüm yetmez küçük. Anlamak zorundasın çünkü bir tek sana anlatmaya çalışıyorum. Diğer herkesten ümidi kestim ben. Sadece sen varsın. 
            Sabahları kollarımın arasında uyandığın günleri geri istiyorum. Tüm gece uyumak yerine seni izlediğim, saçlarını sevdiğim o zamanları.. 
            Ben kendimden vazgeçmeden önce dön küçüğüm. Yarın çok geç olabilir.