Yürüdüğüm cehennem yollarında ayağıma tonlarca taş takıldı ve ben her seferinde o taşları ayağımla çok öteye fırlattım. Çünkü taştı, bir umudu bile yoktu. Yanamazdı bile bu cehennem ateşlerinde. Sonra sen takıldın ayağıma, kaldım ben. Baktım taşa, ortasında açan bir çiçek.
Sen mucizesin; hem cehennemde yeşeren bir çiçek, hem taşın ortasında açan bir çiçek. Şimdi sen, bir umudu olmayan taşı umut yaptın, bana umut verdin.
Başka seçeneğim yoktu, aldım elime o taşı, cennete götürdüm bende.
Sonra cennetin sen olduğunu anladım... Hem seni kurtardım hem ben kurtuldum.