Z.

Zihnimin içindekileri tam olarak kağıda dökebilecek yeteneğe sahip değilim, sadece anlaşılmaya çalışıyorum. Bazen. 

Bazen şey diye bağırmak istiyorum "I DONT CARE IF I LOSE MY MİNDDDDDD I AM ALREADY CURSEDDDDD." Dırırım dırırırırım dırırırım dırırırırırm....

Bir gün yaşlanacağım ve gençlik günlerimi böyle geçirdiğim için her gün ağlayacağım.

Sorguladığım başka bir konu, insanlar neden birine muhtaç olmaya bu kadar meyilliler de biri onları yüzüstü bırakınca kendilerini hırpalıyorlar. "Sana ihtiyacım var." diyorlar ama bu basit bir kelime dizisinden ibaret olmuyor çoğu zaman. Gerçekten seni kıracak ve onun seni kırmasıyla kendini hırpalayacağın birine ihtiyacın mı var? Yoksa kafanda mı kuruyorsun? Bu öleceğini bile bile sevmek gibi, neden yapıyorlar insanlar bunu?