u. g.

uyumayı bile beceremiyorum . 

Paragrafın sonunda şöyle bir cümle geçti. "İyi bir insanım demiyorum, diyorum ki sevgim bunu haketmedi." 

Korkuyorum bayım, sizi bir daha bulamamaktan çok korkuyorum. En başından beri silemediğim mesajlarla avutuyorum kendimi. Fotoğraflarınıza bakmaya kıyamıyorum. Rüyamda göreyim diye uyumaya çalıştığım geceler ağlamaklı gözlerimle son buluyor. Şimdi kalbimde bir boşluk var dolduramıyorum. Görün beni bayım, ölüyorum.

"Uzaklar seninse tüm yollar benimdir" diyen Cem Adrian bile "Tüm yollar senin olsun, bana bir umut bırak giderken" demiş. Demek ki böyle vazgeçilirmiş bazı şeylerden.

Yıldız kayarken, tek dilek hakkımı senin pencerenden de görünsün diye harcayan biriydim ben. Severken abartmışım biraz değil mi?

Çevreme zarar vermeyecek kadar düşünceli. Kendime zarar verecek kadar düşüncesizim. 

Sana da çiçekli yollardan gelinmezdi zaten.

Senin dokunduğun kapının koluna dokundu parmaklarım. Gözünün değdiği her bir noktayı defalarca taradı gözlerim. Ayakkabının değdiği her bir sokağı ezberledi zihnim. Bir tek sana ulaşamadı bu eller, seni göremedi gözlerim, seni okuyamadı zihnim. Bir kendime, bir de sana varamadı adımlarım. Seni hiç tanımadım.

Daha zor senelerim oldu ama hiç bu kadar yaşama sevincimi kaybettiğim yıl olmamıştı

“Sanırım bütün mucizeler, ben umursamayı bıraktığım anda gerçekleşecek.”