yâs.

numaran bende yok.

Gt? 

abla hesabin beni paramparca ediyo

yazıklarım, zararım ve ziyanım, ah’larım, yaralı dizlerim, kan çanağı gözlerim ve mor göz altlarım, kanamış dudaklarım ve dağılmış saçlarım. sen, benim üzerime hangi evini yıktın?

sen sanıyorsun ki ben seni bir silahla öldüreceğim. yanlış. zehir gibi kanına, yatağına gireceğim. seni, seni severek öldüreceğim. 

ağlamadan,                                                                             dillerim dolaşmadan,                                                         yumruğum çözülmeden gecenin karşısında.                   şafaktan utanmayıp utandırmadan aşkı,                           üzerime yüreğimden başka muska takmadan              konuşmak istiyorum.

bir gün söyle o yüreğimi parçalayan sözlerine, yıkıp tekrar onarmaya çalışmasınlar kalbimi, ben cümlelerinin ağırlığının altında ezildim. ellerim, kollarım kan revan içinde lakin tekrar koşturdum yamacına. beni yaralayan senken, yaralarımı sarmanı senden bekledim yine ve yine.

duştan çıkınca bembeyaz oluyorum, gözlerim ile burnum ise kırmızı oluyor. saçlarımı tararken kendime “sen çok güzel bir çocuksun, istersen ağlayabilirsin. hiç kızmam.” diyorum. artık ağlayamıyorum dediğim noktada başlıyorum. kanlı cenazeye bomboş gözlerle bakan beş yaşındaki bir kız gibiyim. ben annem olsam bana çok fena bir tokat atar, sonra göğsüme basardım. ama ben olup buz gibi yürüyüp geçtim işte.

ve saydım. omzumda dört. bacağımda oniki. bileklerimde yirmialtı çizik var. ama kasıklarımda ki tek çizik, beni öldürmeye yetiyor.

bir sancı, iki sancı, üçüncüsü boynuna urgan. gözler yalancı, diller günahkâr ve türkülerden yanık ruhlar. bir nefes, iki nefes, üçüncüsü ateşin içine doğmuş kederler. unutma, fısıltılar zalim ve hayat en büyük kumarbazdır.