Tuana

hatami biliyorum ve duzeltmemin bir yolu yok elimi kolumu baglayip kendimin batisini izliyorum

aslinda biliyorum dediklerinin hepsini. hak etmedigimi dusundugumden sen iyi davraninca geriye cekilisim, kaybetme korkumdan her seyi alttan alma cabam, benimle ilgilen diye bu kadar tartisma cikarmam. gun gelir bunlari gercekten bilirsin askim ama o zamana kadar ben donup sana bunlari soylersem kendimi apacik ortada hissederim. kendin gor olur mu cunku benim fazla halim kalmadi.

hayir tatile gideceksin ve vucudun gozler onunde olacak sakinim ve duracagim 

agzini kapat ve bekle umarim biri seni gorur 

olmek istemiyorum. istedigim sey olmek degil kafamdaki her seyin durmasi durulmasi susmasi. bedenimin istedigim halde olmadigini bilmek beni bedenim olmasa daha iyi demeye getiriyor. bir anda gitsem ne kadar pisman olurlar degil mi olmalilar da cunku bunlarin hepsini haketmedigime eminim gercekten

Tatlı kal

nefret ediyorum 

dayanamıyorum artik birileri bir sey yapsin 

nefret ediyorum.

Uğraştım aslında. Gerçekten bu raddeye gelene kadar çok direndim uğraştım. Hiç dönüp de bak hiç bunu yapmadım dediğim bir çözüm kalmadı bu noktada. Yoruldum. Sadece birkaç konuda değil artık içinde bulunduğum her konuda yoruldum. Anlatmak istediğimde susturulmasam belki farklı olurdu bilmiyorum. Daha rahat olurdum mesela. Düşünürdüm. Bak derdim seviliyorsun, önemseniyorsun kızım, dinliyorlar seni. Ama siz beni hiç dinlemediniz ki. Duymadınız sandım sesimi yükselttim, yeniden duymadınız sandım bağırdım ama sorun o değilmiş. Ben dibinizde çığlık attığımda bile duymak istememişsiniz ki siz. Ben oturup saatlerce ağlarken ve siz bunu bilirken dönüp nasılsın dememişsiniz. Hayır inanın suçlamıyorum artık. Sadece bilin istedim elimden geleni yaptığımı. Ben de düzelmeye çalıştım.