moli

"Gelirsen yeşil gözlerine gelmezsen alkole bağımlıyım" ne güzel kandırdın beni.

Çok güzelmiş 

Sana kalbim sıkışıyor dediğimde bana "tamam" dediğinde kırılmadım ama o kızın kalbini nasıl sevdiğini görünce nefes alamadım.

Benden kaçıyordun zannetim başkasına koşuyormuşsun

Bu gün bebeklik battaniyemi buldum mis gibi anılarım kokuyor ama canımı acıtan,battaniyeyi bulmasam bunları hatırlamayacak kadar anılarımdan uzaklaşmış olmak. Ne zaman böyle yabancı oldum kendime?.

Boynumda ki ipi görseler bile bana neden tabureyi kirlettin diye soruyorlar.

Ruhumda bir sıkılmışlık var, sanki ellerimi boğazıma sarmışım hafifinden tombul parmaklarım nefes borumu güzelce sarmış da nefes alamıyormusum gibi bir sıkılmışlık.

Çaldı kapımı bir kemancı eski bir kemanı vardı yayları hafif esnek ama pes etmemiş. Ona rağmen öyle güzel çalıyordu ki kemancı, üstümdeki kahverengi paltoma aldırmadan elimde nefret ettiğim kahvem varken oturdum. Yeşil gözlerim ile kemanı ve kemancıyı izledim. Ben o kemandım ama sen kemancı değildin.

İnsanlar çok yabancı geliyor saklanmam lazım,kendimden.

Intahar edemeyecek kadar korkak intihar edebileceğini düşünecek kadar cesurum. Ne kadar trajikomik dimi?